absitus
Erscheinungsbild
absitus (Latein)
[Bearbeiten]Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | absitus | absita | absitum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:absitus |
Worttrennung:
- ab·si·tus
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch: sich in großer Entfernung zu etwas befindend; abgelegen, entfernt
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „ex illo quamvis alio mihi tramite vita / curreret atque alio colerem procul absitus orbe, / qua maris Oceani circumsona tunditur aestu / Gallia:“ (Paul. Nol. carm. 21,404–407)[1]
- [1] „parva quidem haec muris, sed sancto magna feretur / urbs opere hoc. nostrae hinc sex milibus absita Nolae / altiiugos montes inter iacet, ex quibus ortas / comminus haurit aquas et in unam suscipit arcam,“ (Paul. Nol. carm. 21,711–714)[2]
Übersetzungen
[Bearbeiten]- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „absitus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 32.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „absitus“ Spalte 172.
Quellen:
- ↑ S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive). , Seite 171.
- ↑ S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive). , Seite 181.