abiuracja

abiuracja (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	abiuracja	abiuracje
Genitiv	abiuracji	abiuracji
Dativ	abiuracji	abiuracjom
Akkusativ	abiurację	abiuracje
Instrumental	abiuracją	abiuracjami
Lokativ	abiuracji	abiuracjach
Vokativ	abiuracjo	abiuracje

Worttrennung:

ab·iu·ra·cja, Plural: ab·iu·ra·cje

Aussprache:

IPA: [abjuˈrat͡sja], Plural: [abjuˈrat͡sjɛ]

Hörbeispiele: —, Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet, Recht: Abschwörung, Abjuration

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen abiuratio ^→ la

Sinnverwandte Wörter:

[1] odprzysiężenie się, odstępstwo, zaprzaństwo

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] veraltet, Recht: Abschwörung, Abjuration

Deutsch: Abschwörung f, Abjuration f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 10.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abiuracja“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „abiuracja“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „abjuracja“ Seite 2.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „abjuracja“ Seite 4.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „abjuracya“, Seite 2.

Quellen:

Ähnliche Wörter:

abiudykacja, ablacja