abecedariusz

abecedariusz (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	abecedariusz	abecedariusze
Genitiv	abecedariusza	abecedariuszy
Dativ	abecedariuszowi	abecedariuszom
Akkusativ	abecedariusz	abecedariusze
Instrumental	abecedariuszem	abecedariuszami
Lokativ	abecedariuszu	abecedariuszach
Vokativ	abecedariuszu	abecedariusze

Worttrennung:

a·be·ce·da·riusz, Plural: a·be·ce·da·riu·sze

Aussprache:

IPA: [abɛt͡sɛˈdarjuʃ], Plural: [abɛt͡sɛdarˈjuʃɛ]

Hörbeispiele:  abecedariusz ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Literatur: Abecedarius, Abcdarius

[2] veraltet: alphabetisches Verzeichnis

Herkunft:

seit dem 17. Jahrhundert bezeugte Entlehnung aus dem spätlateinischen abecedarius ^→ la ‚alphabetisch‘

Oberbegriffe:

[1] utwór

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] abecadło, litera, strofa, wers

Übersetzungen

 [1] Literatur: Abecedarius, Abcdarius

Deutsch: Abecedarius m, Abcdarius m

 [2] veraltet: alphabetisches Verzeichnis

Englisch: Französisch:

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „abecedariusz“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „abecedariusz“

[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 1.

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 6.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abecedariusz“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „abecedariusz“

[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „abecedarjusz“ Seite 4.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „abecedariusz“

Quellen:

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	abecedariusz	abecedariusze
Genitiv	abecedariusza	abecedariuszy
Dativ	abecedariuszowi	abecedariuszom
Akkusativ	abecedariusza	abecedariuszy
Instrumental	abecedariuszem	abecedariuszami
Lokativ	abecedariuszu	abecedariuszach
Vokativ	abecedariuszu	abecedariusze

Nebenformen:

abiecadlarz, abecadlarz

Worttrennung:

a·be·ce·da·riusz, Plural: a·be·ce·da·riu·sze

Aussprache:

IPA: [abɛt͡sɛˈdarjuʃ], Plural: [abɛt͡sɛdarˈjuʃɛ]

Hörbeispiele:  abecedariusz ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Abecedarier, Abcdarier, Abecedarius, Abcdarius, Abc-Schütze

[2] veraltet, übertragen, auch Handwerk: Neuling, Novize, Anfänger

Beispiele:

[1]

Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag „abecadlarz“.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 2.

[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „abecedarjusz“ Seite 4.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „abecedaryusz“, Seite 2.