benim

Tyrkisk

Personlige pronominer på tyrkisk
	Nominativ	Akkusativ	Dativ	Lokativ	Ablativ	Possessiv
1. pers. sing.	ben	beni	bana	bende	benden	benim
2. pers. sing.	sen	seni	sana	sende	senden	senin
3. pers. sing.	o	onu	ona	onda	ondan	onun
1. pers. plur.	biz	bizi	bize	bizde	bizden	bizim
2. pers. plur.	siz	sizi	size	sizde	sizden	sizin
3. pers. plur.	onlar	onları	onlara	onlarda	onlardan	onların

Adjektiv

IPA: (hjælp) /bɛˈnim/

benim

min, mit, mine.

Sprogbrug

På tyrkisk er besiddende adjektiver valgfri, men besiddende suffikser er obligatoriske. Brugen af besiddende adjektiver og suffikser sammen resulterer i en vægt på besiddelse.

araba (bil) → arabam (min bil) / benim arabam (min bil)

ev (hus) → evim (min hus) / benim evim (min hus)

fotoğraf (fotografi) → fotoğrafım (mit fotografi) / benim fotoğrafım (mit fotografi)

okul (skole) → okulum (min skole) / benim okulum (min skole)

yüz (ansigt) → yüzüm (mit ansigt) / benim yüzüm (mit ansigt)