Etil-butirat
| Etil-butirat | |
|---|---|
  | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Etil-butirat |
| Druga imena | Etil-ester buterne kiseline Etil n-butanoat Ethil n-butirat Buterni eter UN 1180 IUPAC ime:Etil-butanoat |
| Molekularna formula | CH3CH2CH2COOCH2CH3 |
| CAS registarski broj | 105-54-4 |
| SMILES | CCCC(=O)OCC |
| InChI | 1/C6H12O2/c1-3-5-6(7)8-4-2/h3-5H2,1-2H3 |
| Kratki opis | Bezbojna tečnost sa mirisom voća (tipski ananasa) |
| Osobine1 | |
| Agregatno stanje | Tečno |
| Gustoća | 0,879 g/cm3 |
| Tačka topljenja | –93 |
| Tačka ključanja | 120 do 121 |
| Pritisak pare | 1510 Pa (11,3 mmHg) |
| Rastvorljivost | Rastvorljiv u 150 dijelova |
| Rizičnost | |
| NFPA 704 |  2
|
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Etil-butirat – poznat i kao etil-butanoat ili buterni eter – je ester sa hemijskom formulom CH3CH2CH2COOCH2CH3. Rastvorljiv je u propilen-glikolu, parafinskom ulju ikerozinu. Ima miris voća, sličan ananasu. Prirodno se javlja u mnogim plodovima.[1]
Upotreba
[uredi | uredi izvor]Uobičajeno je da se upotrebljava kao vještačko sredstvo za miris koji podsjeća na sok narandže[2] ili ananas u proizvodnji alkoholnih pića (npr. martini, liker daikiri itd), kao otapalo u parfumerijskim proizvodima i kao plasticizer za celulozu. Pored toga, etil-butirat se često dodaje soku od narandže, jer kao i većina butirata asocira svoj miris sa mirisom svježeg soka od narandže.
Etil-butirat je jedna od najčešćih hemikalije koje se koriste u dodavanju okusa i mirisa. Može se koristiti u različitim okusima: narandža (najčešće), trešnja, ananas, mango, guava, žvakaće gume, breskva, kajsija, smokva i šljiva. U industrijskoj upotrebi, to je također jedna od najjeftinijih hemikalija, što joj samo doprinosi popularnosti.
Proizvodnja
[uredi | uredi izvor]Etil-butirat se može sintetizirati reakcijom etanola i maslačne kiseline. Ovo je reakcija kondenzacije, što znači da se u reakciji se proizvodi voda kao nusprodukt. Etil-butirat iz prirodnih izvora može se razlikovati od sintetskog po analizi omjera stabilnih izotopa (SIRA).[3]
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Schieberle, H.-D. Belitz, W. Grosch, P. (2009). Food chemistry (4th rev. and extended izd.). Berlin: Springer. ISBN 9783540699330.
- ^ Andrea Walker (12. 5. 2009). "Ask an Academic: Orange Juice". The New Yorker.
- ^ Ashurst, P.R.; Dennis, M.J. (1998). Analytical methods of food authentication (1st izd.). London: Blackie Academic & Professional. ISBN 9780751404265. Pristupljeno 27. 1. 2016.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]