Idi na sadržaj

Dipeptid

S Wikipedije, slobodne enciklopedije

Dipeptid je ponekad dvosmislena oznaka dvije klase organskih spojeva: njegove molekule sadrže ili dvije aminokiseline spojene jednomm peptidnom vezom ili jedne aminokiseline s dvije peptidne veze.[1][2][3]

Dvije aminokiseline – jedna peptidna veza

[uredi | uredi izvor]

U ovoj upotrebi, X dipeptid (X označava aminokiseline) se mora shvatiti kao di-X peptid. Ova nomenklatura se nastavlja tripeptid (tri aminokiseline, dipeptidne veze), tetrapeptid i tako dalje; duži lanci nazivaju se oligopeptidi, polipeptidi, proteini.

Glicilglicin

Dipeptidi se proizvode od polipeptid a, djelovanjem hidrolaznog enzima dipeptidil peptidaza. Prehrambeni proteini se probavljaju u dipeptide i aminokiseline, a dipeptidi se apsorbiraju brže od aminokiselina, jer je njihov unos uključuje poseban mehanizam. Dipeptide aktiviraju G-ćelije koje se nalaze u želucu, gdje luče gastrin.[4] Bergmannova azlaktone peptid sinteza je tipska organska sinteza za pripremu dipeptida.[5]

Primjeri

[uredi | uredi izvor]

Slijedi spisak svih tipova dipeptida:

Jedna aminokiselina – dvije peptidne veze

[uredi | uredi izvor]

U ovoj upotrebi , X dipeptid se uzima opisno: jedna aminokiselinaX je snabdjevene sa najmanje dvije peptidne veze: C-kraj COOH postaje COCH3, N-kraj NH2 becomes NHCH3. Naprimjer, alanin dipeptid je:

  • CH3CONHCH(CH3)CONHCH3.[10]

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

References

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
  2. ^ Laidler K. J. (1978): Physical chemistry with biological applications. Benjamin/Cummings, Menlo Park, ISBN 0-8053-5680-0.
  3. ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.
  4. ^ Steane, Richard. "Hydrolysis of a dipeptide". BioTopics. Pristupljeno 28. 7. 2014.
  5. ^ Bergmann, M. et al., (1926): Bergmann azlactone peptide synthesis. Ann. 449: 277.
  6. ^ Kapur Pojskić L., Ed. (2014): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 978-9958-9344-8-3.
  7. ^ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-10-222-6.
  8. ^ Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, London 2000, ISBN 0-12-361811-8.
  9. ^ Nelson D. L., Cox M. M. (2013): Lehninger principles of biochemistry. W. H. Freeman and Co., ISBN 978-1-4641-0962-1.
  10. ^ Head-Gordon, Teresa; Head-Gordon, Martin; Frisch, Michael J.; Brooks, Charles; Pople, John (2009). "A theoretical study of alanine dipeptide and analogs". International Journal of Quantum Chemistry. 36: 311. doi:10.1002/qua.560360725.

Vanjski linkovo

[uredi | uredi izvor]