Branko Džakula
Branko Džakula | |
|---|---|
| Rođenje | 22. septembar 1922. |
| Smrt | 23. juni 1983 (60 godina) |
| Zanimanje | romanist |
Branko Džakula (22. septembar 1922 – 23. juni 1983) bio je romanist.
Završio je studij francuskog jezika s književnošću, talijanskog jezika s književnošću i hrvatske književnosti na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu (1946). Na istom Fakultetu odbranio je doktorsku disertaciju pod nazivom: La Fortune de Victor Hugo en Croatie (Annales de l´Institut français de Zagreb) (1949). Bio je lektor srpskohrvatskog jezika na Školi za žive istočne jezike u Parizu (École nationale des langues orientales vivantes). Izabran je 1956. za docenta za francusku književnost na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, 1961 za vanrednog, a 1970. za redovnog profesora. Predavač je u Beogradu, Zagrebu, Skoplju, Novom Sadu, Bukureštu, Greifswaldu, Bordeauxu, Clermont-Ferrandu. Bio je dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu u periodu 1969-1971.
Izučavao je književnost francuskog prosvjetiteljstva a bavio se i komparativnim studijama. U Analima Francuskog instituta iz Zagreba pisao je o A. Šenoi, J. E. Tomiću, V. Igou. Bio je urednik Edicije stranih književnosti (Svjetlost – Nolit).
Dobitnik je najznačajnijih državnih odlikovanja, među kojima su: Orden rada sa zlatnim vijencem (1967), Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima (1974), italijansko odlikovanje Grande ufficiale dell´ordine (1971).
Posebna izdanja
[uredi | uredi izvor]- O književnoj kulturi Stanka Vraza, Građa JAZU, Zagreb 1968.
- Studije o francuskom prosvjetiteljstvu, Sarajevo 1970.
- Montesquieu, Bonneval i istočno pitanje, Beograd 1975.
- Književnost francuskog prosvjetiteljstva, Sarajevo, Beograd 1978.
Prevedene knjige
[uredi | uredi izvor]- Lucien Goldman, Dijalektička istraživanja, Sarajevo, 1962
- Pierre Guiraud, Stilistika, Sarajevo, 1964.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Spomenica 60. godišnjice Filozofskog fakulteta u Sarajevu (1950–2010), Filozofski fakultet, Sarajevo 2010, 268-269.