Quincy Jones
Quincy Delight Jones Jr. bio je američki muzički producent, tekstopisac, kompozitor, dirigent, aranžer te filmski i televizijski producent.[1] Karijera mu je trajala duže od 70 godina, uz 28 osvojenih Grammyja od 80 nominacija[2] te nagradom Grammy Legend 1992.
Quincy Jones | |
|---|---|
 Jones u maju 2014. | |
| Rođenje | Quincy Delight Jones Jr. 14. mart 1933. |
| Smrt | 3. novembar 2024 (91 godina) |
| Nacionalnost | Amerikanac |
| Zanimanje | Muzički producent, tekstopisac, kompozitor, dirigent, aranžer, filmski i televizijski producent |
| Godine aktivnosti | 1951–2024. |
| Supružnik/ci |
|
| Partner(i) | Nastassja Kinski (1992–1995) |
| Djeca | 7, uključujući Quincyja III, Kidadu, Rashidu i Kenyu |
| Rodbina | Richard A. Jones (polubrat) |
| Muzička karijera | |
| Žanrovi | |
| Instrumenti | Truba |
| Izdavači | |
| Veb-sajt | quincyjones |
Proslavio se 1950-ih kao džez-aranžer i dirigent prije nego što je počeo raditi na pop i filmskoj muzici. Lahko se kretao između žanrova, producirajući pop-hitove za Lesley Gore početkom ih 1960-ih (uključujući "It's My Party") i radeći kao aranžer i dirigent na nekoliko zajedničkih albuma Franka Sinatre i Counta Basieja. Godine 1968. postao je prvi Afroamerikanac nominiran za Oscar za najbolju originalnu pjesmu za "The Eyes of Love" iz filma Banning. Također je nominiran za Oscar za najbolju originalnu muziku za rad na filmu Hladnokrvno ubistvo iz 1967, čime je postao prvi Afroamerikanac koji je bio nominiran dva puta u istoj godini. Producirao je tri najuspješnija albuma pop-zvijezde Michaela Jacksona: Off the Wall (1979), Thriller (1982) i Bad (1987). Godine 1985. producirao je humanitarnu pjesmu "We Are the World", koja je prikupljala sredstva za žrtve gladi u Etiopiji.[3]
Godine 1971. postao je prvi Afroamerikanac koji je bio muzički direktor i dirigent na dodjeli Oscara. Godine 1995. postao je prvi Afroamerikanac dobitnik Humanitarne nagrade "Jean Hersholt", koju dodjeljuje Akademija filmskih umjetnosti i nauka. Izjednačen je s dizajnerom zvuka Williejem D. Burtonom kao drugi Afroamerikanac s najviše nominacija za Oscara (sedam). Godine 2013. primljen je u Kuću slavnih rokenrola kao dobitnik Nagrade "Ahmet Ertegun", uz Loua Adlera.[4] Magazin Time ga je proglasio jednim od najutjecajnijih džez-muzičara 20. stoljeća.[1]
Reference
uredi- ^ a b "Quincy Jones" (jezik: engleski). Pristupljeno 27. 9. 2014.
- ^ Sue Callaway (28. 1. 2007). "Fortune test drives a Mercedes Maybach with Quincy Jones – February 5, 2007". CNN (jezik: engleski). Pristupljeno 18. 7. 2009.
- ^ "Quincy Jones social activism". Biography.com (jezik: engleski). Pristupljeno 19. 5. 2016.
- ^ Kyle Anderson (11. 12. 2012). "Public Enemy, Rush, Heart, Donna Summer to be inducted into Rock and Roll Hall of Fame". Entertainment Weekly (jezik: engleski). Arhivirano s originala, 12. 12. 2012. Pristupljeno 13. 12. 2012.
Vanjski linkovi
uredi
- Zvanični sajt
- Quincy Jones na IMDb-ju
- "Quincy Jones". NAMM Oral History Library. 2014.
- "Quincy Jones: National Visionary (Excerpts)". The National Visionary Leadership Project.