tiig
Neuz
Brezhoneg
- Savet diwar an anv-kadarn ti hag an dibenn-ger -ig.
Furm anv-kadarn
tiig /ˈtiː.ik/ gourel (liester : tierigoù, tiezigoù)
- Furm vihanaat an anv-kadarn ti.
- — A ! Aotrou, sant Pêr benniget, hon ziig a zo ken kozh, ken fall, ma c'hallfe kouezhañ warnomp hepdale; dre druez ouzhimp, mar ho pefe ar vadelezh d'hen startaat ha d'hen kreskiñ un tammig ? [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 58.)
- En de-se, trubuilh ha glac'har en tiig : [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 11.)
- E penn ar maner, diouzh kostez linenn hent-houarn Plouider da Lesneven, ez eus bet savet un tiig, ti ar matezed. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 23.)
- Eno e veve en un tiig plouz, kuzhet e sol ul lanneg dizarempred, ur plac'h a renk izel hogen koant ha dinamm. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
Gerioù kevrennek
- Un tïig bihan gwenn n'e-neus na dor na prenn ? – Un ui. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 330.)