Mont d’an endalc’had

ragachat

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn ragach hag al lostger -at.

Verb

ragachat /raˈɡaʃːat/ verb gwan (displegadur)

  1. Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus laboused 'zo (ar c'hegin, ar big, ar yar da skouer).
    • Ragachat, chikanat, c'hwilostat a oar ober hor Mari-beg-a-raok gant he gwiskamant ifrontet. — (Claude Péridy, EVNED Breizh, Hor Yezh, 1995, p. 132.)
    • N'ouzon nemet un dra : en amzer hiziv al loened a harzh, a c'hwitell, a vlej, a wic'h, a viaou, a hinno, a yud, a hud, a voud, a chilp, a glip, a goag, a c'hroaq, a gan, a richan, a grougous, a roc'h, a doc'h, a soroc'h, a c'harm, a ragach, a c'hregach, a gloc'h, a youc'h, a razailh, a rizink, pep hini en e vod hag hervez e ouenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 8.)

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troioù-lavar

Krennlavaroù

Troidigezhioù