mont kuit
Neuz
Brezhoneg
Troienn verb
mont kuit /mɔ̃nt.ˈkɥit/
- Mont da lec'h all, mont a-raok.
- — Gra un dra evidon c'hoazh, a-raok mont kuit. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 24.)
- — « Trugarekaat, » eme Yann o vont kuit. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 46.)
- Eh an kuit. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 9.)
- Kuit eh ez adarre ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 295.)
- Bez' ez edo o vont kuit evel ar re all ivez pa wel un toull.. . — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 60.)