mandarin

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger sañskritek मन्त्र mantra (« ali », « kuzul », « mantra ») en deus roet ar ger sañskritek मन्त्रिन्, mantrin (« ministr, kuzulier »). Pa voe aloubet India gant Portugaliz e tivroas ur c'halz eus al lenneien-se, ar v/mantrin-ed, da Sina ma voent lakaet da gargidi uhel er velestradurezh en abeg d'o ouziegezh. Deuet eo o anv da vezañ mantarî e malteg, mandarim e portugaleg, ha mandarin e galleg a-raok dont da vezañ ur ger brezhonek.

Profet e veze frouezh d'ar gargidi uhel-se, ha graet e voe « mandarin » eus ar frouezh-se diwar anv ar vandarined.

Anv-kadarn 1

Mandarin

mandarin /mãnˈdɑːrĩn/ strollder, unanderenn mandarinenn

1. Gwez o anv spesad Citrus reticulata.

   <skouer>.

2. Frouezh ar gwez-se.

   <skouer>.

Gerioù kevrennek

• gwez-mandarin

Troidigezhioù

gwez

• galleg : mandariniers ^(fr)

• saozneg : Mandarin oranges ^(en)

frouezh

• alamaneg : Mandarinen ^(de)
• bulgareg : мандарине ^(bg)
• esperanteg : mandarinoj ^(eo)
• galleg : mandarine ^(fr)
• finneg : mandariinit ^(fi)

• nederlandeg : mandarijnen ^(nl)
• rusianeg : мандарини ^(ru)
• saozneg : tangerines ^(en) , mandarins ^(en)
• spagnoleg : mandarinas ^(es)
• svedeg : mandariner ^(sv)
• turkeg : mandalinalar ^(tr)

Anv-kadarn 2

Poltred Jiang Shunfu (1453–1504), ur mandarin eus an dierniezh Ming (1368–1644). An div c'haran war e vruched a zikouez e renk en urzhaz ar vandarined.

mandarin /mãn.ˈdɑː.rin/ gourel, liester mandarined

1. Uheliad eus Impalaerezh Sina.

   <skouer>

Deveradoù

• mandarineg