krenañ

Gwelet ivez : krenan

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (crenaff).

Da geñveriañ gant ar verboù crynu en kembraeg, crenna en kerneveureg.

Diwar an anv-kadarn kren hag al lostger -añ.

Verb

Kemmadur	Furm
hep	krenañ
dre vlotaat	grenañ
amreizh	digemm

krenañ /ˈkrẽː.nã/ verb gwan (anv-gwan-verb : krenet) (displegadur)

Fiñval darn eus e gorf pe e gorf a-bezh diwar strishadennoùigoù kigennoù na vestronier ket, dre wered ar yenijenn, ar from, an derzhienn peurvuiañ :
- — [...] : « Krena a dle an nep a zizent ouc'h lezennou ar Republik. » [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 255.)
- — [...]. Ha na gren ket ; sell aze ur gontell. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 65.)
krenañ un dra bennak (izili, delioù...)
- — [...]; va izili a grene, va spered a iea tano; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 85.)
krenañ gant udb (an aon, an derzhienn, ar riv, ar spont, ar yenijenn )
- — [...] « sede tud amañ, leizh an ti anezho, ha ne badfent ket da selaou marvailhoù kaer ar vro ma krenfent gant ar riv ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)
- — [...] « [...]. Krenañ a rit ouzhpenn gant ar riv pe an derzhienn. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 72.)
krenañ rak (pe dirak) ub, rak udb
krenañ evel ur barr-delioù
- — « Amzer, » eme ar jeant, o krenañ evel ur barr-delioù. « [...] » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 84.)
- Fall-e-C’hoant a grene e-giz eur bern deliou. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 17.)
krenañ penn ha troad : penn-kil-ha-troad
krenañ anezhi : krenañ kalz