klevjod
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
klevjod /ˈklefʃɔt/
- Furm dic'hour ar verb klevet/klevout en amzer-dremenet strizh an doare-disklêriañ
-
- A-benn ur pennad e klevjod ar c'hilheien o kanañ, hag oc'h en em respont eus an eil klud d'egile ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 100.)
- Enn eun taol e klefchot, e tu ar Vengleuz, var hent Lanhouarne, kanaouennou ha iouc'herez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 17.)
- Ker buan e santjod an douar o krena hag e klevjod ar reier o frailha, [...]. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 37.)
- A-greiz-holl, d'an taol a bemp eur, e klevjod brammadennoù prim ur c'heflusker [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :
- Tost e oa an abadenn da echuiñ pa glevjod, uheloc'h eget ar sonerezh hag ar gomz, ur strakadegig war doenn ar sal. — (Roparz Hemon, Viktor ha Petronilh, Al Liamm, niv. 387, Gouere - Eost 2011, p. 63.)