Mont d’an endalc’had

kavfen

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kav-, pennrann ar verb kavout, hag an dibenn-ger -fen

Furm verb

kavfen /ˈkavfẽn/

  1. Furm ar verb kavout e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
Gwelloc'h kant gwech e kavfen ac'hanout oc'h en em emellout muioc'hik eus da labour war-dro va ziegez. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 9.)
− Mann ebet, emezañ hag e talc'has : oan o vont da laret e kavfen hir va amzer. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 411.)

Troidigezhioù