galoupat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn galoup hag al lostger -at.
Verb
galoupat /ɡaˈlupːat/ verb gwan (displegadur)
- Mont d'ar c'haloup (diwar-benn ar c'hezeg).
- Da gentan e klevas trouz eur marc'h o c'haloupat d'ar pimperlamp, hep na wele netra. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 21.)
- Ker buan, an archerien, [...], a ziskennas dre ar skalier-se er jardin hag a c'haloupas a-dreuz hag a-hed evit klask o eskob kollet. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 20.)
- Tremenet an neus kalz kêriou ha kestell, ha bepred e c'haloup, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 26.)
- Mont tu-mañ, tu-hont da bourmen, da glask un dra bennak, hag all.
- Anez da se ne oamp ket aet da c'haloupat keit-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 12.)
- E-lec'h mont da c'haloupat e vefe gwelloc'h dit chom er gêr da labourat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 163.)
- N'emañ ket er gêr : hennezh a vez e-pad an deiz o c'haloupat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 37.)
- Redek, mont d'ar red.
- Raktal Keun a zavas hag a c'haloupas en e rôk. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 6.)
- Eur wech er maez eus a borz ar presbital, Laouig a c'haloupas warzu Kerlagen. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 36.)
- Dre ar porzhioù hag al liorzhoù a-dreñv d'an tiez e c'haloupe ar gov Pipi Berrot hag e zarbarerien, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 39.)
- Galoupat war-lerc'h den pe loen.
- Ar soudard a c'haloupe ivez war o lerc'h en ur grial outo chom a-sav ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 222.)
- Eur sparr dir kalet en e zorn gantañ, nag e c'haloupe war-lerc'h ar yourc'hed hag ar c'hirvi ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)