displegadur

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar displeg-, pennrann ar verb displegañ hag al lostger -adur

Anv-kadarn

displegadur /displeˈɡɑːdyr/ gourel (liester : displegadurioù)

1. (Yezhadur) Hollad ar furmoù verb
   • 177. DISPLEGADURIOU.
     N'eus e brezhoneg nemet un displegadur hepken, war skouer ar verb KAROUT. [...]. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Brest, 1947, 1976, p. 108.)
   • Ijinet en doa un displegadur nevez evit ar verb ober, hag, a-wechoù, e kemere ur ger evit un all, [...]. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 11.)
   • Neo ket o diouer a feiz eo a nac'h seurt displegadur, o feiz an hini eo. (Fañch Kerrain, Keal Doue War-Lec'h Auschwitz, Mouladurioù Hor Yezh, 2013, p.19.)

Troidigezhioù

• galleg : conjugaison ^(fr)