displegañ
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
displegañ /disˈpleːɡã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : displeget) (displegadur)
- Dizober plegoù un dra bennak pleget ; diblegañ
- Ez an da zisplega ma liñseliou da zeha. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
- Hag eñ da hejañ al lizher en e zorn d'e zisplegañ, ha da lenn. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 41.)
- Dispakañ
- Sevel
- Astenn (diwar-benn izili ar c'horf)
- (Dre astenn-ster) Danevellañ dre skrid pe a vouezh uhel
- Koulskoude em-eus bet klevet displega Buhez ar pevar mab Emon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
- (Dre astenn-ster) Reiñ da gompren
- Ar C'haper, a zisplegin d'eoc'h e zoare, ne oa nag eus Kleden nag eus Plogô ; eus an Enez Sizun e oa ginidik. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 130.)
- — [...]. E voereb hag e eontr a c'hallo displegañ an traoù dezhañ pa vo brasoc'h. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 18.)
- (Dre astenn-ster) Diskouez
- (Dre astenn-ster) (Yezhadur) Dibunañ dre skrid pe dre gomz, hollad furmoù ur verb pe un araogenn (pe gerioù all e yezhoù all)