diri

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar dar.

Anv-kadarn

diri /ˈdiːri/

1. skalier

   • Hag ur pondalez, hag un diri, hag ur pondalez, hag un diri all. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 86.)
   • Hag ur pondalez all adarre; hemañ n'eus diri ebet er penn pellañ dezhañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 86.)

2. pignat, sevel, gant an diri:

   • [...] a echuas Mazoïg, o pignat gant an diri, e-pad ma tiskorde ar plac’h da c’hoarzhin, [...] — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 37.)
   • Ac'han, c'hwi eo, Otto ? e c'houlennis digant an Alaman Fuchs, o pignal da eizh eur gant diri an dunetez evit mont ouzh rod ar stur e-lec'h al levier stribourzhad. Jarl priel, Olga, Al Liamm, niverenn 69, Gouere-Eost 1958, pajenn 257

3. diskenn, mont d'an traoñ, gant an diri:

   • Hag eñ d’an traoñ gant an diri [...] — (Kervarker, Barzhaz Breizh, 1883, p. 179.)
   • Er penn-all, setu eun diri (skalier, biñs). Ha Laou diskenn gantañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 86.)