Erica
Erica | |||||||||||||||||
Erica arborea Агульны выгляд квітнеючай расліны | |||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
Erica L. (1753) | |||||||||||||||||
|
Erica — вялікі род вечназялёных раслін сямейства Верасовыя (Ericaceae).
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Назва роду паходзіць ад грэч. erek, па назве Erica у старажытных грэкаў, паводле іншых крыніц назва паходзіць ад грэч. ereike — ламаць, па ломкіх галінках расліны.
Батанічнае апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Erica — адзін з двух (нароўні з рададэндранам (Rhododendron) найбуйнейшых родаў сямейства верасовых: колькасць відаў у ім складае больш за 800, гэта значыць амаль 20 % агульнай колькасці відаў у сямействе. Для раслін з гэтага роду характэрныя дробныя лісце і багатае цвіценне выцягнутымі званочкападобнымі кветкамі.
Арэал
[правіць | правіць зыходнік]Каля 800 відаў кустоў і паўкустоў (зрэдку дрэў), распаўсюджаных у Афрыцы, Міжземнамор’і, на астравах Атлантычнага акіяну, на Каўказе. Найбольшая відавая разнастайнасць назіраецца ў Паўднёвай Афрыцы. Еўрапейскія віды роду адносяцца да рэдкіх нават у абласцях свайго натуральнага арэалу.
Значэнне і выкарыстанне
[правіць | правіць зыходнік]Некаторыя віды шырока выкарыстоўваюцца ў дэкаратыўным садоўніцтве пры стварэнні аб’ектаў рэкрэацыі з камянямі, а таксама ў кветніках, парках, на прысядзібных участках і да таго падобнае.
Віды роду з’яўляюцца расліннымі рэліктамі і таму маюць важнае значэнне ў навучальным працэсе.
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Еріка // Енциклопедія рослин садових та кімнатних : довідкове видання / уклад. С. В. Ануфрієва. — Донецьк : Глорія Трейд, 2013. — С. 102. — 224 с.
- Еріка // Садові декоративні рослини / О. М. Олєйнікова. — Харків : Веста, 2010. — С. 129. — ISBN 978-966-08-4940-2.