Этыленімін
Этыленімі́н, азірыдзін, C2H5N — арганічнае злучэнне, другасны цыклічны амін.
Уласцівасці
[правіць | правіць зыходнік]Бясколерная вадкасць з пахам аміяку. Малекулярная маса 43,01. Тэмпература плаўлення -74 °С, тэмпература кіпення 57 °С, шчыльнасць 0,832[1] г/см³ (пры тэмпературы 20 °С). Добра раствараецца ў вадзе і большасці арганічных растваральнікаў. Высокарэакцыйнае, лятучае, таксічнае рэчыва.
Атрыманне
[правіць | правіць зыходнік]У прамысловасці этыленімін атрымліваюць этаноламіну і сернай кіслаты з наступнай апрацоўкай шчолаччу, узаемадзеяннем 1,2-дыхлоэтана з аміяком і прамым пераўтварэннем этаноламіну пры тэмпературы 380 °С у прысутнасці ніобіевых каталізатараў.
Выкарыстанне
[правіць | правіць зыходнік]Этыленімін выкарыстоўваецца ў вытворчасці поліэтыленіміну, амінаэтыліраванні палімераў, у якасці мутагена ў селекцыі раслін і мікраарганізмаў.
Шкоднае ўздзеянне
[правіць | правіць зыходнік]Этыленімін высокатаксічнае, тэратагеннае і мутагеннае рэчыва. Лёгка пранікае праз скуру (кантакт са скурай павінен быць цалкам выключаны)[1]. Выклікае цяжкія атручванні.
Зноскі
- ↑ а б Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 184. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
- Этиленимин (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Этыленімін
Для гэтага артыкула не запоўнены шаблон-картка {{Рэчыва}}. |