Хімія высокіх энергій

Хімія высокіх энергій — раздзел фізічнай хіміі, які апісвае хімічныя і фізіка-хімічныя працэсы (кінетыку і механізмы рэакцый), якія праяўляюцца ў рэчыве пры ўздзеянні нецеплавымі энергетычнымі агентамі — іанізавальным выпраменьваннем, святлом, плазмай, ультрагукам, механічным ударам (выбухам) і інш., дзе прымаюць удзел хуткія, узбуджаныя або іанізаваных часціцы, энергія якіх часта перавышае энергію хімічных сувязей.

Тэрмін быў уведзены ў пачатку 1960-х гадоў у СССР. Агульнай характарыстыкай працэсаў, якія вывучае хімія высокіх энергій, з’яўляецца ўтварэнне часціц высокай энергіі ў канцэнтрацыях, якія моцна адрозніваюцца ад раўнаважных. Вылучаюць наступныя асноўныя раздзелы хіміі высокіх энергій:

• лазерная хімія
• мікрахвалевая хімія
• плазмахімія
• радыяцыйная хімія
• фотахімія
• сонахімія, гукахімія, або хімія ўльтрагука

Да вобласці вывучэння хіміі высокіх энергій таксама адносяцца некаторыя праблемы ядзернай хіміі і механахіміі. Акрамя таго, навука таксама вывучае хімічныя рэакцыі ў пучках хуткіх часціц (атамаў, іонаў і малекул).

Літаратура

• Бугаенко Л. Т. Химия высоких энергий. — М.: Химия. — 1988. — 368 с. ISBN 5-7245-0101-5.