Франсуа Жырардон
Франсуа Жырардон | |
---|---|
François Girardon | |
Дата нараджэння | 17 сакавіка 1628 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 1 верасня 1715 (87 гадоў) |
Месца смерці | |
Падданства | Францыя |
Грамадзянства | |
Жонка | Catherine Duchemin[d][3] |
Род дзейнасці | скульптар, дзеяч выяўленчага мастацтва |
Жанр | скульптар |
Мастацкі кірунак | класіцызм і барока |
Заступнікі | Людовік XIV |
Уплыў | François Anguier[d] |
Уплыў на | Pierre Granier[d] і Sébastien Slodtz[d] |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Франсуа Жырардон (фр.: François Girardon; 17 сакавіка 1628 - 1 верасня 1715) — французскі скульптар.
Вучань Л. Макс'ера і Ф. Анг'е. У 1648-1650 гг. завяршыў сваю мастацкую адукацыю ў Рыме ў Берніні. Вярнуўшыся адтуль ў 1651 г. у Парыж, набыў прыхільнасьць жывапісца Ш. Лебрэна, ўсёмагутнага ў той час у справах французскага мастацтва, у выніку чаго ў яго з'явілася мноства заказаў, якія ён выконваў з вялікім тэхнічным майстэрствам і знешне эфектна, але без глыбіні выразнасці, у напышлівым, тэатральным гусце, які панаваў ў эпоху Людовіка XIV. Першыя яго працы пасля вяртання з Італіі - у замку Па-ле-Віконт. У 1663-1664 гг. Жырардон выконвае скульптурную частку галерэі Апалона ў Луўры. Ад 1666 г. ён шмат працуе ў Версалі. Тут былі створаны скульптурная група «Выкраданне Празерпіны Плутонам» (каланада Мансара ў парку Каралеўскага палаца, 1677), скульптурная група «Апалон і німфы» (1666-1673), рэльеф вадаёма «Німфы пры купанні» (1675), «Выкраданне Персефоны» (1677 -1699), «Перамога Францыі над Іспаніяй» (1680-1682), скульптура «Зіма» (1675-1683) і інш.
Зноскі
- ↑ а б Жирардон Франсуа // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden — 2016. Праверана 25 лютага 2016.
- ↑ Jal A. Dictionnaire critique de biographie et d'histoire : errata et supplément pour tous les dictionnaires historiques d'après des documents authentiques inédits — 1 — Paris: Plon, 1867. — P. 642.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- БЭ ў 18 тамах. Т.6., Мн., 1998, С.469