Сінайская Праваслаўная Царква
| Сінайская праваслаўная царква | |
|---|---|
 Манастыр Святой Кацярыны | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Аўтаномія | дэ-факта з 640 года, дэ-юрэ з 1575 года ад Канстанцінопальскага патрыярхата |
| Прызнанне аўтаноміі | прызнана ўсімі маёнткавымі праваслаўнымі цэрквамі |
| Прадстаяцель у наш час | Даміян (Самартзіс), архіепіскап Сінайскі, Фаранскі і Раіфскі |
| Цэнтр | Манастыр Святой Кацярыны |
| Рэзідэнцыя Прадстаяцеля | Каір |
| Юрысдыкцыя (тэрыторыя) | Манастыр Святой Кацярыны |
| Епархіі за межамі юрысдыкцыі | падворкі: 3 у Егіпце і 14 па-за Егіптам — 9 у Грэцыі, 3 на Кіпры, 1 у Ліване і 1 у Турцыі (Стамбул) |
| Мова набажэнстваў | грэчаская |
| Каляндар | юліянскі |
| Колькасць | |
| Епіскапаў | 1 |
| Епархій | 1 |
| Навучальных устаноў | 1 |
| Манастыроў | 1 ( 5 скітоў) |
| Манахаў і манашак | 56 |
| Вернікаў | 900 чалавек (1986).[1] |
| Сайт | www.sinaimonastery.com |
Сінайская праваслаўная царква (Сінайская архіепархія) — найстаражытная і самая малалікая аўтаномная праваслаўная царква, уваходзіць у склад Іерусалімскага патрыярхата. Узначальваецца архіепіскапам Сінайскім, Фаранскім і Раіфскім, які адначасова з’яўляецца ігуменам манастыра Святой Кацярыны.
Пра старажытнасць Сінайскай архіепархіі сведчаць матэрыялы Халкідонскага сабору дзе ў «Чыне мітраполій і архіепархій апостальскага прастола Святога Граду» на 24-м месцы згадваецца архіепархія «гары Сіная».[2] Пяты Усяленскі сабор паставіў Сінайскую архіепархію ў ранг аўтакефальных цэркваў у сілу пададзеных манастыру Святой Кацярыны імператарам Юстыніянам прывілеяў.
У 681 годзе, калі епіскап Фаранскі быў пазбаўлены кафедры за монафеліцтва, епіскапская кафедра была перанесена ў манастыр Святой Кацярыны і яго ігумен стаў епіскапам Фарана, а крыху пазней у яго падпарадкаванне перайшла епархія Райта (Раіфа).[1] Напачатку VIII стагоддзя ўсе хрысціяне Сінайскага паўвострава знаходзіліся пад юрысдыкцыяй сінайскага архіепіскапа.
Пасвячэнне сінайскага архіепіскапа з VII стагоддзя здзяйсняе іерусалімскі патрыярх (яго імя заўсёды ўзгадваецца падчас набажэнства ў манастыры) у юрысдыкцыю якога манастыр перайшоў у 640 годзе пасля заваявання Егіпта мусульманамі, у сувязі з цяжкасцямі ў падтрымання зносін з канстанцінопальскім патрыярхатам. Але афіцыйна аўтаномія ад канстанцінопальскага патрыярхата была атрымана толькі ў 1575 годзе (пацверджана ў 1782 годзе).[1]
Сінайская царква складаецца з манастыра Святой Кацярыны на Сінайскім паўвостраве і шэрагу падворкаў: 3-х у Егіпце і 14-ці па-за Егіптам: 9-ці — у Грэцыі, 3-х — на Кіпры, 1-го — у Ліване і 1-го — у Турцыі (Стамбул).[3] Найбуйнейшым падворкам архіепархіі лічыцца падворак «Джувані» у Каіры (на падворку афіцыйна пражывалі многія Сінайскія архіепіскапы). У XIX — пачатку XX стагоддзяў царква мела падворкі ў Расійскай Імперыі — Бесарабіі, Кіеве і Тыфлісе.
Колькасць вернікаў Сінайскай праваслаўнай царквы складае 900 чалавек (1986).[1]
Прадстаяцель з 1973 года — высакапраасвяшчэнны Даміян (Самартзіс).[4]
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Афіцыйны сайт манастыра святой Кацярыны
- Юрый Максімаў Кароткая гісторыя Сінайскай Архіепархіі з III па XIX стст.
