Нарвежскі лясны кот

Нарвежскі лясны кот
Нарвежская лясная котка
Паходжанне
Краіна	Нарвегія
Пароды кошак на Вікісховішчы

Нарвежскі лясны кот — парода даўгашэрсных котак. Няма адзінага меркавання наконт іхняга паходжання. Адныя лічаць, што ў XVI стагоддзі ў Нарвегію прывезлі ангорскіх котак, якія апынуліся на волі і таму крыху змянілі выгляд. Іншыя бачаць у нарвежскіх лясных котках нашчадкаў шатландскай дзікай коткі Felis silvestris grampia, якую падчас вандровак злавілі вікінгі.

Гісторыя

Нягледзячы на назву, гэтая котка заўсёды была хатняй. Сваю назву яна атрымала, верагодна, за свабодалюбства. Паходжанне яе невядома, верагодна, парода паходзіць ад еўрапейскіх караткашэрсных і даўгашэрсных азіяцкіх котак, завезеных купцамі ў Паўночную Еўропу. У 1977 годзе парода была прызнана Міжнароднай федэрацыяй еўрапейскіх аматараў котак. Парода ў асноўным распаўсюджаная ў Еўропе.

Характар

Нарвежская лясная котка — моцная жывёла. Ахвотна ловіць мышэй, актыўная, рухомая. Можа жыць у памяшканні, але любіць праводзіць час на вуліцы. Жывёла вольналюбівая, з стромкім цвёрдым характарам, але заслужыць яе добразычлівасць лёгка. Яна любіць людзей.

Асаблівасці размнажэння

Кацяняты нараджаюцца моцнымі, здаровымі. Дарослае шэрснае покрыва ўпершыню з'яўляецца ў ўзросце ад 3 да 5 месяцаў. Нарвежская лясная — гэта парода, якая павольна развіваецца, дасягае поўнага развіцця прыблізна ва ўзросце 5 гадоў.

1-2 дня	1 тыдзень	3 месяцы	8 месяцаў	1 год	1,5 года

Вонкавы выгляд

Нарвежская лясная котка падобная да рысі, у яе ёсць па баках галавы доўгія «бакенбарды», а на задніх канечнасцях — пуховыя «порткі». Узімку вакол галавы вырастае прыгожы каўнер, што ўлетку яны скідваюць. Хвост з вельмі доўгай поўсцю, што цалкам загортвае ад прагляду заднюю частку.

Нарвежская лясная вырабляе ўражанне добра складзенай, моцнай жывёлы, з добра развітой мускулатурай. Цела досыць доўгае, прапарцыянальнае, моцнае, масіўнае. Касцяк моцны з добра развітой грудной клеткай. Корпус мае глыбокую лінію пахвіны. Грудзі і плечы добра развітыя. Кот значна больш за котку. Канечнасці моцныя, высокія, заднія ногі вышэй, чым пярэднія, што робіць таз вышэй плячэй. Сцягна жылістыя, пярэднія ногі моцныя. Калі паглядзець ззаду, канечнасці будуць здавацца прамымі. На пярэдніх нагах пальцы лап разгорнутыя вонкі. Лапы вялікія, круглявыя, цяжкія на выгляд, з пасмамі футра паміж пальцамі. Хвост доўгі, шырокі ў падставе, пухнаты, пакрыты доўгімі валасамі, прыкрывае заднія канечнасці (пажадана доўгія покрыўныя валасы — «паўлінаў хвост»). Можа дасягаць плячэй, але пажадана, каб яго даўжыня была роўная даўжыні цела ад асновы хваста да шыі. Галава ўяўляе сабой роўнастаронні трыкутнік, бакі якога роўныя адлегласці паміж знешняй кропкай асновы вуха і падбародкам. Лоб амаль плоскі, толькі крыху акруглелы. Нос прамы, шырокі, доўгі. Скулы добра развітыя. Вусы тырчаць у бакі. Падбародак моцны, цяжкі, знаходзіцца на адной лініі з мочкай носа. Яно мякка ўпісваецца ў профіль. Шчокі поўныя. Вушы ад сярэдніх да буйных памераў, шырокія ў аснове, стаячыя, завостраныя на канцах. Размешчаны высока на верхавіне, шырока расстаўленыя. Вушная ракавіна трохі павернута вонкі. Знешні край вуха ўтварае прамую лінію з краем шчакі. Знешняя лінія вуха працягвае лінію галавы ад падбародка. На кончыках вухаў доўгія пасмы валасоў, якія растуць з вухаў. Вочы вялікія, авальныя, выразныя, коса пастаўленыя. Знешні кут вока размешчаны вышэй, чым унутраны. Дапускаецца любы колер, які адпавядае афарбоўцы футра. Шыя кароткая, мускулістая. Мех доўгі, гладкі, прылягае да цела. Па структуры — падвойны, складаецца з густога падшэрстку, пакрытага ільсняным, гладкім воданепрымальным воласам, што звісае ўніз, пакрывае спіну і бакі. Цалкам «апрануты» кот мае грыву на шыі, бакенбарды і доўгі нагруднік. Каўнер складаецца з трох асобных частак: кароткая грыва на шыі, бакенбарды (мех на шчоках), пярэдні доўгі нагруднік. Добра развітыя «штаны» на задніх нагах. На тыльным баку «штаноў» няма асноўнага футра, таму што яны закрытыя доўгімі футрам хваста. Мех зімой звычайна гусцейшы, чым летам, таму што ўзімку лепш развіты падшэрстак. Летам каўнер выпадае і адрастае восенню. У зацененых і аднатонных дапускаецца мех мякчэй, чым у табі. Якасць футра залежыць ад умоў жыцця: у котак, якія праводзяць большую частку часу ў памяшканні, мех карацей і далікатней. Пры ацэнцы шэрснага покрыва тып і якасць з'яўляюцца першаснымі прыкметамі, а колер і малюнак — другаснымі.

Афарбоўка

Дапускаюцца ўсе афарбоўкі, уключаючы ўсе колеры з белым, за выключэннем гімалайскіх, шакаладных, ліловых або іх спалучэнняў з белым. Дапушчальна любая колькасць белага колеру ў афарбоўцы (белае полымя, белы медальён, белая грудзі, белы жывот, белыя лапкі і г.д.). Малюнак табі павінен быць выразным, характэрны класічны (мармуровы), макрэль альбо плямісты. Згодна з стандарту FIFe, па афарбоўцы адрозніваюць 4 групы жывёл: з агуці-фактарам, без агуці-фактару, з агуці-фактарам з белым, без агуці-фактару з белым. Колер вачэй павінен адпавядаць афарбоўцы футра. Мочка носа і падушачкі лап маюць колер, які падыходзіць да афарбоўкі футра. У котак з агуці-фактарам мочка носа з аблямоўкай.

Нораў

Даволі рухомая і энергічная, яна часам хоча застацца адной на некаторы час.

Галерэя

• 
• 
• 

Літаратура

• Сучасная энцыклапедыя аматара кошак ISBN 966-548-910-0

Спасылкі

• Парода Нарвежскі лясны кот