Лейкоз

Лейкоз
Мікрапрэпарат костнага мозгу хворага на вострую В-лімфацытарную лейкабластную лейкемію.
МКХ-10	C91.-C95.
МКБ-10-КМ	C95.90, C95 і C95.9
МКХ-9	208.9
МКБ-9-КМ	208, 208.9, 207.8, 208.80, 207, 208.90, 207.80 і 208.8
МКЗ-А	9800-9940
DiseasesDB	7431
MedlinePlus	001299
MeSH	D007938
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лейкоз (лейкемія, алейкемія, рак крыві, белакроўе) — кланальнае злаякаснае (неапластычнае) захворванне крывятворнай сістэмы. Да лейкозаў адносіцца шырокая група такіх захворванняў, розных па сваёй этыялогіі. Пры лейкозах злаякасны клон утвараецца з няспелых гемапаэтычных клетак касцявога мозгу.

Цячэнне хваробы

Пры лейкозе пухлінавая тканка першапачаткова разрастаецца ў месцы лакалізацыі касцявога мозгу і паступова замяшчае нармальныя парасткі крыватвору. У выніку гэтага працэсу ў хворых лейкозам заканамерна развіваюцца розныя варыянты цытапеній — анемія, тромбацытапенія, лімфацытапенія, гранулацытапенія, што прыводзіць да падвышанай крывацечнасці, кровазліцця, прыгнечання імунітэту з далучэннем інфекцыйных ускладненняў.

Метастазаванне пры лейкозе суправаджаецца з’яўленнем лейкозных інфільтратаў у розных органах — печані, селязёнцы, лімфатычных вузлах і інш. У органах могуць развівацца змены, абумоўленыя абтурацыяй сасудаў пухлінавымі клеткамі — інфаркты, язвава-некратычныя ўскладненні.