Кіч

Садовых гномаў часцяком разглядаюць як кіч.

Кіч, кітч (ням.: Kitsch — таннасць, безгустоўнасць) — стэрэатыпнае псеўдамастацтва, у якім асноўная ўвага надаецца экстравагантнасці вонкавага аблічча, крыклівасці яго элементаў. Як элемент масавай культуры — кропка максімальнага адыходу ад элементарных эстэтычных каштоўнасцяў і адначасова — адна з найбольш агрэсіўных праяў тэндэнцый прымітывізацыі і бульварызацыі ў папулярным мастацтве.

Паняцце ўзнікла ў XIX стагоддзі ў Германіі. Для кіча ўласцівая імітацыя форм, звязаных у масавай свядомасці з прэстыжнымі формамі культуры, фабрыкацыя прымітыўнай, разлічанай на вонкавы эфект пачуццёва-прыемнай прыгажосці. Існуе ў бальшыні галін культуры, але найбольшае пашырэнне атрымаў у жывапісе (напрыклад, «салонны» жывапіс), літаратуры (бульварная літаратура), эстраднай музыцы і розных формах бытавога аздаблення .

З 1960-х гадоў элементы кіча выкарыстоўваюць поп-арт і некаторыя кірункі постмадэрнізму.

Літаратура

• Кіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 313. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).