Кляштар Райхенау

Кляштар Райхенау
	Манастыр
Кляштар Райхенау
	Kloster Reichenau
	; Кляштар Райхенау
	47°41′57″ пн. ш. 09°03′43″ у. д.HGЯO
Краіна	Германія
Востраў	Райхенау[d];
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Канстанцкае біскупства[d]
Ордэнская прыналежнасць	бенедыкцінцы
Тып	мужчынскі
Архітэктурны стыль	раманскі стыль
Заснавальнік	біскуп св. Пірмін
Дата заснавання	724
Дата скасавання	1803
Будынкі
	царква св. Марыі і Марка • царква св. Пятра і Паўла • царква св. Георгія
Вядомыя насельнікі	Герман з Райхенау
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кляштар Райхенау (ням.: Kloster Reichenau) — бенедыкцінскі кляштар на востраве Райхенау на Бодэнскім возеры. Разам з Санкт-Галенскім абацтвам і кляштаром у Фульдзе належыць да найбольш значных помнікаў эпохі Каралінгаў у Германіі. У кляштары знаходзяцца цэрквы св. Марыі і Марка, св. Пятра і Паўла і св. Георгія, пабудаваныя ў IX—XI стст. У кляштары захаваўся насценны роспіс, якая лічыцца самым старым у Германіі.

Кляштар уключаны ў спіс аб'ектаў Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА ў 2000 г.

Заснаваны ў 724 г. біскупам св. Пірмінам у пераважна паганскай на той перыяд часу Алеманіі. Па легендзе св. Пірмін, прыбыўшы на востраў Райхенау, выгнаў з яго вадзяных змей. Там, дзе на востраў ступіла яго нага, забіла крыніца.

Першы росквіт кляштара прыпадае на VIII—IX стст. — перыяд хрысціянізацыі Алеманіі. Пры абаце Хейтоне кляштар усталяваў сувязі з Візантыяй, у ім вывучалі грэчаскую мову. Паводле «Кнігі пабрацімаў» кляштара Райхенау ў 870-я гг. у ім спыняўся апостал славян святы Мяфодзій, выгнаны сваімі праціўнікамі з Маравіі ў Швабію, а таксама яго грэчаскія місіянеры-спадарожнікі. Хутчэй за ўсё іменна ў Райхенау быў складзены «Баварскі географ» (традыцыйная назва па месцы пазнейшага захоўвання ў Мюнхене) — каталог этнонімаў Цэнтральнай і Усходняй Еўропы, дзе згадваецца Русь (Ruzzi) і шэраг невядомых па іншых крыніцах славянскіх і балтыйскіх плямён. Абатам кляштара Райхенау ў 40-х гг. IX у. быў Валафрыд Страбон.

Другі культурны росквіт Райхенау адносіцца да часу Атонаўскага Адраджэння. Дзякуючы заступніцтву Атонаў I і II атрымала вядомасць школа кніжнай мініяцюры кляштара Райхенау. У XI стагоддзі ў кляштары жыў і працаваў вядомы сярэдневяковы вучоны і тэарэтык музыкі Герман з Райхенау.

Кляштар быў секулярызаваны ў 1803 г. З 2001 г. на востраве пасялілася невялікая група манахаў-бенедыкцінцаў.

Літаратура

Arno Borst: Mönche am Bodensee 610-1525 (= Bodensee-Bibliothek, Bd. 5). Sigmaringen, 1978
Helmut Maurer (Hrsg.): Die Abtei Reichenau. Neue Beiträge zur Geschichte und Kultur des Inselklosters (= Bodensee-Bibliothek, Bd. 20). Sigmaringen, 1974
Reichenau, bearb. v. Franz Quarthal u.a., in: Die Benediktinerklöster in Baden-Württemberg, bearb. v. Franz Quarthal (= Germania Beneditctina, Bd. 5), Ottobeuren 1976, S. 503-548
Walter Berschin (Hrsg.): Reichenauer Texte und Bilder
- Nr. 1: Walter Berschin, Theodor Klüppel: Die Reichenauer Heiligblut-Reliquie. 2., erw. Aufl., Stuttgart, 1999
- Nr. 2: Walter Berschin, Theodor Klüppel: Die Legende vom Reichenauer Kana-Krug. Die Lebensbeschreibung des Griechen Symeon. Sigmaringen, 1992
- Nr. 3: Walter Berschin, Johannes Staub (Hrsg.): Die Taten des Abtes Witigowo (985-997). Eine zeitgenössische Biographie des Purchart von der Reichenau. Sigmaringen, 1992
- Nr. 4: Walter Berschin, Theodor Klüppel: Der Evangelist Markus auf der Reichenau. Sigmaringen, 1994
- Nr. 5: Harald Drös: Das Wappenbuch des Gallus Öhem. Sigmaringen, 1994
- Nr. 6: Bernd Konrad, Gertrud Weimar: Heilige am Bodensee. Der spätgotische Flügelaltar im Reichenauer Münster (1498). Sigmaringen, 1997
- Nr. 7: Walahfrid Strabo, Zwei Legenden (Blathmac, der Märtyrer von Iona (HY), Mammes, der christliche Orpheus), hrsg. v. Mechthild Pörnbacher, Sigmaringen, 1997
- Nr. 8: Walter Berschin, Alfons Zettler: Egino von Verona. Der Gründer von Reichenau-Niederzell (799). Sigmaringen, 1999
- Nr. 9: Richard Antoni: Leben und Taten des Bischofs Pirmin. Eine karolingische Vita. 2., erw. Aufl., Heidelberg, 2005. ISBN 978-3-930978-82-3
- Nr. 10: Bernd Konrad, Gertrud und Peter Weimar: Die Renaissancefresken im spätgotischen Chor des Reichenauer Münsters. Stuttgart, 2002
- Nr. 11: Walter Berschin, Martin Hellmann: Hermann der Lahme. Gelehrter und Dichter (1013-1054). 2., erw. Aufl., Heidelberg 2005. ISBN 978-3-930978-81-6
- Nr. 12: Heito und Walahfrid Strabo: Visio Wettini. 2., erw. Aufl., Heidelberg, 2004. ISBN 978-3-930978-68-7
- Nr. 13: Walahfrid Strabo: De cultura hortorum (Hortulus). Das Gedicht vom Gartenbau. Heidelberg, 2007. ISBN 978-3-930978-95-3
- Nr. 14: Hermann der Lahme: Opusculum Herimanni (De octo vitiis principalibus). Eine Vers- und Lebensschule. Heidelberg, 2007. ISBN 978-3-930978-96-0
Thomas Kreutzer: Verblichener Glanz. Adel und Reform in der Abtei Reichenau im Spätmittelalter, Stuttgart, 2008. ISBN 978-3-17-019760-2
Monika Spicker-Beck, Theo Keller: Klosterinsel Reichenau. Kultur und Erbe, Stuttgart, 2001
Alfons Zettler: Die frühen Klosterbauten der Reichenau. Ausgrabungen - Schriftquellen - St. Galler Klosterplan (= Archäologie und Geschichte, Bd. 3). Sigmaringen, 1988
Wolfgang Erdmann: Die Reichenau im Bodensee. Geschichte und Kunst. 11., von Bernd Konrad durchgesehene und um ein Kapitel zum spätgotischen Chor erweiterte Aufl. Königstein i. Ts. 2004 (= Die Blauen Bücher). ISBN 3-7845-1222-4
Carla Th. Mueller u. Werner Hiller-König: Die Schatzkammer im Reichenauer Münster. Mit Beitr. v. Gudrun Bühl, Agnes Krippendorf, Diane Lenz u. Birgit Schneider. Königstein i. Ts. 2003 (= Die Blauen Bücher). ISBN 3-7845-3190-3
Elisabeth von Gleichenstein, Christoph A. Graf Douglas: Gold und Silber aus Konstanz, Meisterwerke der Goldschmiedekunst des 13. − 18. Jahrhunderts 1985, ISBN 3-924246-07-6
K. A. Barack (Hrsg),Gallus Oheims Chronik von Reichenau, 1866, Band 84 der Bibliothek des Litterarischen Vereins in Stuttgart

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кляштар Райхенау
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Школа кніжнай мініяцюры ў Райхенау