Каарэл Ээнпалу

Каарэл Ээнпалу
эст.: Kaarel Eenpalu
міністр унутраных спраў Эстоніі[d] 28 ліпеня 1920 — 26 кастрычніка 1920
прэм’ер-міністр Эстоніі 21 красавіка 1938 — 12 кастрычніка 1939
Папярэднік	Канстанцін Пятс
Пераемнік	Юры Улуатс
міністр унутраных спраў Эстоніі[d] 25 студзеня 1921 — 26 сакавіка 1924
міністр унутраных спраў Эстоніі[d] 16 снежня 1924 — 23 ліпеня 1926
міністр унутраных спраў Эстоніі[d] 25 жніўня 1934 — 9 мая 1938
дзяржаўны старэйшына Эстоніі 19 ліпеня 1932 — 1 лістапада 1932
Папярэднік	Яан Тээмант
Пераемнік	Канстанцін Пятс
старшыня Рыйгікогу[d] 1926 — 1932
старшыня Рыйгікогу[d] 1933 — 1934
Нараджэнне	28 мая 1888(1888-05-28)[…] Vesneri Rural Municipality[d], Дэрпцкі павет, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя
Смерць	27 студзеня 1942(1942-01-27) (53 гады) ці 28 студзеня 1942(1942-01-28) (53 гады) Vyatlag[d], Верхнякамскі раён[d], Кіраўская вобласць, РСФСР, СССР
Дзеці	Mai-Linda Eenpalu-Armei[d]
Партыя	National Front for the Implementation of the Constitution[d]
Адукацыя	Тартускі ўніверсітэт МДУ Гімназія Хуга Трэфнера[d] Імператарскі Маскоўскі ўніверсітэт Юрыдычны факультэт Дэрпцкага ўніверсітэта
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Каарэл Ээнпалу (эст.: Kaarel Eenpalu; да 1935 — Карл Эйнбунд эст.: Karl August Einbund; 26 мая 1888 — 27 студзеня або 28 студзеня 1942, Кіраўская вобласць) — эстонскі дзяржаўны дзеяч.

У 1919 — член Устаноўчага сходу. У 1919—1920 — дзяржаўны кантралёр. У 1920 — галоўны рэдактар газеты Tallinna Teataja. Уваходзіў у склад Народнай партыі, з 1923 удзельнічаў у дзейнасці Згуртавання аграрыяў.

У 1920, 1921—1924 і 1924—1926 — міністр унутраных спраў. У 1924 быў галоўным рэдактарам газеты Kaja. У 1926—1932, 1933—1934 — старшыня Рыйгікогу, член Рыйгікогу пяці скліканняў. У ліпені-лістападзе 1932 — дзяржаўны старэйшына (кіраўнік дзяржавы). У 1934—1938 — зноў міністр унутраных спраў, ініцыятар працэсу «эстанізацыі» імёнаў і прозвішчаў грамадзян краіны. У 1938—1940 — дэпутат Дзяржаўнага прадстаўнічага сходу. У 1938—1939 — прэм’ер-міністр. У 1939—1940 — генеральны дырэктар дзяржаўнай кампаніі Eesti Fosforit.

У 1930—1932 узначальваў моладзевую арганізацыю «Маладыя арлы». У 1930—1935 быў старшынёй Эстонска-польскага таварыства, у 1932 — старшыня Палаты сельскай гаспадаркі. У 1923—1940 — член Эстонскага алімпійскага камітэта. Ганаровы член савета афіцэраў 2-га артылерыйскага палка.

У 1940 годзе быў арыштаваны на сваім хутары. Быў асуджаны да працяглага тэрміна пазбаўлення волі і адпраўлены ў лагер, дзе памёр ад запалення лёгкіх.