Зборная Італіі па футболе

Італія
італ.: Nazionale di calcio dell'Italia
Мянушкі	Azzurri (Блакітная каманда)
Канфедэрацыя	УЕФА (Еўропа)
Федэрацыя	Італьянская федэрацыя футбола
Галоўны трэнер	вакантна
Капітан	Леанарда Банучы
Найбольшая колькасць гульняў	Джанлуіджы Буфон (176)
Найлепшы бамбардзір	Луіджы Рыва (35)
Код ФІФА	ITA
Асноўная форма Рэзервовая форма
Рэйтынг ФІФА
Дзеючы	4 (1 лістапада 2021)
Найвышэйшы	1 (лістапад 1993, люты 2007, красавік—чэрвень 2007, верасень 2007)
Найніжэйшы	17 (ліпень 2015, кастрычнік 2015, верасень 2017)
Першая гульня
Італія 6:2 Францыя  (Мілан, Італія; 15 мая 1910)
Самая буйная перамога
Італія 9:0 ЗША  (Брэнтфард, Англія; 2 жніўня 1948)
Самае буйное паражэнне
Венгрыя 7:1 Італія  (Будапешт, Венгрыя; 6 красавіка 1924)
Чэмпіянат свету
Колькасць удзелаў	18 (Упершыню 1934)
Найлепшы вынік	Чэмпіён (1934, 1938, 1982, 2006)
Чэмпіянат Еўропы
Колькасць удзелаў	10 (Упершыню 1968)
Найлепшы вынік	Чэмпіён (1968, 2020)
Кубак канфедэрацый
Колькасць удзелаў	2 (Упершыню 2009)
Найлепшы вынік	3 месца (2013)

Спартыўныя ўзнагароды
Чэмпіянат свету па футболе
Золата	Італія 1934
Золата	Францыя 1938
Серабро	Мексіка 1970
Золата	Іспанія 1982
Бронза	Італія 1990
Серабро	ЗША 1994
Золата	Германія 2006
Кубак канфедэрацый
Бронза	Бразілія 2013
Чэмпіянат Еўропы па футболе
Золата	Італія 1968
Бронза	ФРГ 1988
Серабро	Бельгія/Нідэрланды 2000
Серабро	Польшча/Украіна 2012
Золата	Еўропа 2020

Алімпійскія ўзнагароды
футбол
Золата	Берлін 1936
Бронза	Амстэрдам 1928
Бронза	Афіны 2004

Зборная Італіі па футболе прадстаўляе Італію на міжнародных футбольных турнірах і ў таварыскіх матчах. Кіруецца Італьянскай федэрацыяй футбола. Чатырохразовы чэмпіён свету (1934, 1938, 1982, 2006). Мянушка: «Squadra Azzurra» — «Блакітная каманда».

Стыль гульні

Італьянскі футбол традыцыйна лічыцца абарончым. Каманда гуляе на контратаках, пры гэтым як правіла не забіваючы шмат галоў, але і не прапускаючы. Італьянцы, вядучы ў ліку, кантралююць матч, прымушаючы суперніка расчыняць пазіцыі. Вароты зборнай абараняюць майстры высокага класа. Абарончая тактыка італьянцаў 1960-х гадоў, званая «Катэнача», з'яўлялася прыкладам для пераймання для шматлікіх каманд. У цяперашні час яна ўжываецца рэдка, але калі зірнуць на малюнак гульні нацыянальнай каманды, можна ўбачыць карані гэтай сістэмы. Занадта вялікае захапленне абаронай часта прыводзіла каманду да правалаў на буйных першынствах. Аднак, у спалучэнні з бліскучай атакай, гульня ад абароны занесла Італію ў спісы наймацнейшых каманд (другое месца пасля Бразіліі па дасягненнях на чэмпіянатах свету).

Італьянцы лічацца дрэннымі выканаўцамі пенальці. Пасляматчавыя 11-метровыя каштавалі італьянцам паражэнняў на чэмпіянатах свету 1990, 1994, 1998 гадоў. Аднак менавіта за кошт упэўнена прабітых пенальці зборная змагла выйграць у 2006 годзе ў фінале чэмпіянату свету ў Францыі, пасля таго, як матч завяршыўся нічыйным вынікам 1:1

Дасягненні

Чатырохразовы чэмпіён свету (1934, 1938, 1982, 2006).

Двухразовы чэмпіён Еўропы (1968, 2020).

6 верасня 2021 года Італія ўсталявала сусветны рэкорд па матчах без паражэнняў — 36 гульняў запар.

Чэмпіянат свету

Зборная Італіі па футболе

• 1930 — не брала ўдзелу
• 1934 — чэмпіён
• 1938 — чэмпіён
• 1950 — групавы этап
• 1954 — групавы этап
• 1958 — не прайшла кваліфікацыю
• 1962 — групавы этап
• 1966 — групавы этап
• 1970 — другое месца
• 1974 — групавы этап
• 1978 — чацвёртае месца
• 1982 — чэмпіён
• 1986 — ⅛ фіналу
• 1990 — трэцяе месца
• 1994 — другое месца
• 1998 — чвэрцьфінал
• 2002 — ⅛ фіналу
• 2006 — чэмпіён
• 2010 — групавы этап
• 2014 — групавы этап
• 2018 — не прайшла кваліфікацыю
• 2022 — не прайшла кваліфікацыю

Чэмпіянат Еўропы

• 1960 — не брала ўдзелу
• 1964 — не прайшла кваліфікацыю
• 1968 — чэмпіён
• 1972 — не прайшла кваліфікацыю
• 1976 — не прайшла кваліфікацыю
• 1980 — чацвёртае месца
• 1984 — не прайшла кваліфікацыю
• 1988 — паўфінал
• 1992 — не прайшла кваліфікацыю
• 1996 — групавы этап
• 2000 — другое месца
• 2004 — групавы этап
• 2008 — чвэрцьфінал
• 2012 — другое месца
• 2016 — чвэрцьфінал
• 2020 — чэмпіён

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Італьянскай федэрацыі футбола Архівавана 16 мая 2006. (англ.)