Бадарыйская культура
Бадарыйская культура (або культура Бадары) — археалагічная культура развітога неаліту, якая датуецца 4500-3250 г. да н. э. у паўдневым Егіпце[1]. Атрымала назву па паселішчы Эль-Бадары ў правінцыі Асьют (Егіпет), каля якога яна была адкрыта ў пачатку XX стагоддзя.
Паселішчы і пахаванні
[правіць | правіць зыходнік]Выяўлена каля 40 паселішчаў і 600 магіл. Сярод шматлікіх бадарыйскіх магіл няма ні адной, якая настолькі рэзка вылучалася б па свайму ладу і асартыменту пахавальных рэчаў, каб у ей можна было бачыць пахаванне правадыра або прадстаўніка шляхты. Звяртае на сябе ўвагу такі цікаўны факт: у адной частцы бадарыйскіх могілак ляжалі толькі мужчыны, тады як у іншых яго частках былі пахаваныя і мужчыны і жанчыны. Вельмі верагодна, што ў такім размеркаванні магіл знайшло свой выраз характэрнае для радавога ладу проціпастаўленне жанатых мужчын нежанатым, якія звычайна жылі сваім адасобленай жыццём. Жыллё будавалі з дубцоў, абмазаных цэглай, сырца, цыновак. Захаваліся муміі высокай ступені захаванасці (гл. гебелейнскія муміі).
Гаспадарка
[правіць | правіць зыходнік]Эканоміка засноўвалася на матыкавым земляробстве, рыбалоўстве і жывелагадоўлі. Сярод прылад працы былі аднабаковыя скрабкі, прабойнікі, сякеры, двухбаковыя сярпы і наканечнікі стрэл. Шырока выкарыстоўвалася слановая костка (грабяні, лыжкі і інш.). У пахаваннях знойдзены астанкі буйной жывёлы, сабак і авечак. У ежу ўжываліся такія травы, як полба, ячмень, сачавіца і клубні.
Кераміка
[правіць | правіць зыходнік]Найбольш характэрнай прыкметай культуры з'яўляецца г. зв. бадарыйская кераміка — ярка-чырвоная, з чорнай акантоўкай зверху. Па стылі кераміка мае найбольшае падабенства з керамікай тасійскай культуры.
Паходжанне
[правіць | правіць зыходнік]У бадарыйскай культуры мяркуецца некалькі крыніц, з якіх найбольш значнай лічацца прышэльцы з Заходняй Сахары. Відаць, бадарыйская культура існавала далёка за межамі наваколля Эль-Бадары, паколькі падобныя археалагічныя знаходкі, выяўленыя на поўдзень ад населеных пунктаў Махгар-Дэндэра, Армант, Элькаб і Нехен («Гіеракаполіс» у грэчаскіх крыніцах), а таксама на ўсход ад Вадзі-Хамамат.
Савецкія навукоўцы Інстытута гісторыі прыродазнаўства і тэхнікі АН СССР лічылі[2], што
- а) бадарыйцы мігравалі з Азіі
- б) менавіта бадарыйцы магчыма першымі прынеслі ў Егіпет першыя веды хіміка-практычнага характару (для металургіі), а таксама прадметы з медзі, паколькі ў іх пахаваннях знойдзены некалькі пацерак са згорнутай вузкай меднай палоскі і іголкі для замацавання пахавальных кілімкоў.
Антрапалогія
[правіць | правіць зыходнік]Антрапалагічныя даследаванні шматлікіх і добра захаваных бадарыйскіх чэрапаў паказалі, што ў расавым дачыненні бадарыйцы былі гібрыднай расай, аднак са значнай перавагай негроідных элементаў, характэрных для паўднева- або цэнтральнаафрыканскай подрасы (з падоўжанай формай чэрапаў)[3]. Шэраг прыкмет былі расцэненыя як прыкметы ведоіднай расы і нават быў вылучаны адмысловы бадарыйскі тып ведоіднай расы, але хутчэй можна выказаць здагадку, што бадарыйцы прадстаўлялі нубійскую групу[4].
Знікненне
[правіць | правіць зыходнік]Папярэднічала Амрацкай культуры (або культура Негада I)[1], якая існавала на поўнач ад сучаснага Луксора прыкладна да 3000 г. да н. э., прычым шэраг даследчыкаў аб'ядноўваюць культуры Бадары і Накада ў адну, з прычыны іх высокага падабенства адна з адной.
Мастацкая літаратура
[правіць | правіць зыходнік]У гумарыстычнай фантастычнай аповесці П. Буля «Бясконцая ноч» Бадары паказваецца як надзвычай развітая культура, прадстаўнікі якой нібыта вынайшлі машыну часу, аднак пазней дэградавалі, змяшаўшыся з прышэльцамі з будучыні, і далі пачатак сучасным людзям.