Антон Іосіфавіч Гасціловіч

Антон Іосіфавіч Гасціловіч
Антон Іосіфавіч Гасціловіч
Дата нараджэння	7 лістапада 1902
Месца нараджэння	Пянькоўшчына[d], Забрэзская воласць[d], Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	23 лістапада 1975 (73 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія
Званне	генерал-палкоўнік
Камандаваў	17th Army[d] і 18th Army[d]
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі; Вялікая Айчынная вайна; басмацтва[d];
Узнагароды і званні
У адстаўцы	з 1965 года

Антон Іосіфавіч Гасціло́віч^[1]^[2] (7 лістапада 1902 — 23 лістапада 1975) — савецкі военачальнік, генерал-палкоўнік (1959), доктар ваенных навук (1957), прафесар (1959)^[3].

Біяграфія

Нарадзіўся ў фальварку Пянькоўшчына (цяпер — Ашмянскі раён Гродзенскай вобласці Рэспублікі Беларусь)^[3].

У Чырвонай Арміі з 1919 года. У гады Грамадзянскай вайны ўдзельнічаў у разгроме паўстанцаў ва Уфімскай (руск.) (бел. і Арэнбургскай губернях і барацьбе з басмачаствам у Туркестане, быў памочнікам начальніка штаба асобнага батальёна^[3].

У 1924 годзе скончыў 1-ю Ленінградскую пяхотную школу. З верасня 1924 года — камандзір узвода, з кастрычніка 1927 года — курсавы камандзір 1-й Ленінградскай пяхотнай школы. У 1931 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ^[3]. Пасля яе заканчэння з 1931 года — начальнік 1-й часткі штаба стралковай дывізіі, памочнік начальніка сектара штаба Украінскай ваеннай акругі. З 1935 года — камандзір і камісар стралковага палка. У 1938 годзе скончыў Акадэмію Генштаба^[3], старшы выкладчык акадэміі. З верасня 1939 года — начальнік штаба 1-й армейскай групы савецкіх войскаў у Мангольскай Народнай Рэспубліцы. 4 лістапада 1939 года А. Гастыловічу прысвоена званне камбрыга, з 4 чэрвеня 1940 года, пасля ўстанаўлення генеральскіх званняў — «генерал-маёр». З чэрвеня 1940 года — начальнік штаба 17-й арміі Забайкальскай ваеннай акругі^[3].

З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны на ранейшай пасадзе. З 15 мая 1942 года па 18 лістапада 1943 года — камандуючы той жа 17-й арміяй ЗабВА. Са студзеня 1944 года — у дзеючай арміі на 1-м і 4-м Украінскіх франтах^[3]: камандзір 17-га гвардзейскага стралковага корпуса (з 12 красавіка 1944 г.). У ходзе Карпацка-Ужгарадскай наступальнай аперацыі ў цяжкіх умовах горнай і лясіста-балоцістай мясцовасці А. Гастыловіч умела кіраваў часткамі корпуса. За адзнаку пры пераадоленні Карпацкіх гор корпусу прысвоена ганаровае найменне «Карпацкі». З 7 лістапада 1944 года — камандуючы 18-й арміяй 4-га Украінскага фронту, якая пад яго камандаваннем удзельнічала ў Праскураўска-Чарнаўцоўскай (руск.) (бел., Львоўска-Сандамірскай, Усходне-Карпацкай (руск.) (бел., Мараўска-Остраўскай (руск.) (бел. і Пражскай аперацыях. 20 студзеня 1945 года А. Гастыловічу прысвоена званне генерал-лейтэнанта. У атэстацыі за 1945 год камандуючы 4-м Украінскім фронтам А. І. Яроменка адзначаў, што: «А. І. Гастыловіч — разумны генерал, у ваенных адносінах пісьменны. Практычны вопыт камандавання буйнымі злучэннямі мае. З камандаваннем арміяй спраўляецца, аднак мала напорыстасці ў выкананні пастаўленых задач…». За ўмелае кіраўніцтва войскамі ўзнагароджаны ордэнам Суворава 1 ступені.

Пасля вайны — камандуючы арміяй. З чэрвеня 1946 года — начальнік кафедры Вышэйшай ваеннай акадэміі імя К. Я. Варашылава^[3]. З 1948 года — памочнік камандуючага войскамі Прыбалтыйскай ваеннай акругі, з 1958 года — намеснік начальніка Ваеннай акадэміі генштаба. 25 мая 1959 года А. І. Гастыловічу прысвоена званне генерала-палкоўніка. З 1964 года — кансультант той жа акадэміі. З 1965 года — у адстаўцы.

Памёр 23 лістапада 1975 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Галавінскіх могілках, у кастрычніку 2012 года перапахаваны ў Маскве на Кунцаўскіх могілках.

Узнагароды

Крыніцы

↑ БелЭн 1997.
↑ ЭГБ 1994.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Гастилович Антон Иосифович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 140-141. — 737 с.

Літаратура

Гасціло́віч Антон Іосіфавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 86. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Гасціло́віч Антон Іосіфавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — С. 497. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь / Под общей ред. М. Г. Вожакина. — М.; Жуковский: Кучково поле, 2005. — С. 41. — ISBN 5-86090-113-5.
Удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны — нашы землякі. Антон Іосіфавіч Гасціловіч / Валожынская ЦБС; Аддзел бібліятэчнага маркетынгу. — Валожын, 2012.

Спасылкі

Гастилович Антон Иосифович // Праект «Память народа»

[FOOTNOTEБелЭн1997-1] БелЭн 1997.

[FOOTNOTEЭГБ1994-2] ЭГБ 1994.

[БС-3] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Гастилович Антон Иосифович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 140-141. — 737 с.

[1]

[2]

[3]