Перайсці да зместу

Ігар Канстанцінавіч Раманаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ігар Канстанцінавіч
руск.: Игорь Константинович
Нараджэнне 10 чэрвеня 1894(1894-06-10)
Смерць 18 ліпеня 1918(1918-07-18) (24 гады)
Род Гальштэйн-Готарп-Раманавы[d]
Бацька Канстанцін Канстанцінавіч
Маці Лізавета Маўрыкіеўна
Адукацыя
Ваенная служба
Гады службы 1914—1917
Прыналежнасць  Расійская імперыя
Званне штабс-ротмістр
Бітвы Першая сусветная вайна
Узнагароды
ордэн Святога апостала Андрэя Першазванага ордэн Святога Уладзіміра 4-й ступені з мячамі і бантам залатая зброя «За храбрасць»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

І́гар Канстанці́навіч Рама́наў (29 мая (10 чэрвеня) 1894, Стрэльна — 18 ліпеня 1918, каля Алапаеўска) — рускі князь імператарскай крыві, сын вялікага князя Канстанціна Канстанцінавіча і вялікай княгіні Лізаветы Маўрыкіеўны, праўнук імператара Мікалая I.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

12 ліпеня 1914 года скончыў Пажаскі корпус, залічаны ў карнеты з прызначэннем у лейб-гвардыі Гусарскі полк. Напачатку Першай сусветнай вайны пайшоў з палком на фронт. 27 кастрычніка 1914 года ўзнагароджаны ордэнамі Святой Ганны 4-й ступені з надпісам «За адвагу» і Святога Станіслава 3-й ступені з мячамі і бантам[1]. У кастрычніку 1915 года быў адпраўлены для лячэння запалення лёгкіх у Петраград. У звязку з немагчымасцю па хваробе працягваць службу на фронце, адлічаны з ладу. 27 лютага 1916 года падараваны званнем флігель-ад'ютанта[2]. Узведзены ў штабс-ротмістры.

Пасля рэвалюцыі па дэкрэце бальшавікоў быў арыштаваны і высланы з Петраграда спачатку ў Вятку, а потам на Урал. Нядоўга ўтрымваўся ў Екацярынбургу, дзе адзін з зычліўцаў прапанаваў князю свой пашпарт, каб той смог бегчы. «Ігар Канстанцінавіч казаў, што ён не зрабіў нічога дрэннага перад Радзімай і не лічыць магчымым таму звяртацца да падобных мер».

Утрымваўся ў Алапаеўску. У ноч на 18 ліпеня 1918 года быў па-зверску забіты разам з шэрагам іншых чальцоў роду Раманавых, улучаючы сваіх братоў Іаана і Канстанціна — скінуты ў старую шахту, якую закідалі гранатамі (гл. Алапаеўскія мучанікі).

У 1919 годзе рэшткі князя былі пахаваны ў Алапаевском саборы. Потым рэшткі князя белагвардзейцамі былі перавезены ў Пекін у склеп пры храме Святога Серафіма Сароўскага (пасля 1945 года на месцы пахавання быў пабудаваны гараж).

Князь Ігар Канстанцінавіч не быў жанаты і не пакінуў нашчадкаў.

Кананізаваны Рускай праваслаўнай царквой за мяжой у саоры Навамучанікаў Расійскіх 1 лістапада 1981 года.

8 чэрвеня 2009 года Генеральная пракуратура Расіі пасмяротна рэабілітавала Ігара Канстанцінавіча[3].

Зноскі

  1. ↑ Найвысокі загад пра чыны вайскоўцаў ад 27 кастрычніка 1914 года // Дадатак да часопіса «Разведчык» № 1255. — 1914. — С. 358.
  2. ↑ Дадатак да Найвысокага загаду пра чыны вайскоўцаў ад 27 лютага 1916 года.
  3. ↑ Генпрокуратура решила реабилитировать казненных членов царской семьи

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Григорян В. Г. Романовы: Биографический справочник. — М.: АСТ: Астрел: Хранитель, 2007. — 207 с.
  • Вел. кн. Гавриил Константинович. В Мраморном дворце. — Нью-Йорк, 1955 (переиздание: СПб., 1993).
  • Пчелов, Евгений Владимирович|Пчелов Е. В. Романовы. История династии. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2004.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ігар_Канстанцінавіч_Раманаў&oldid=4485929"