Перайсьці да зьместу

Мінар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Minar
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Minno Hari
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мінар»

Мінар — мужчынскае імя.

Менар, пазьней Мэнэр (Mennarius, Menerus[1], Mener[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[4], minthi 'памяць'[5], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[6], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[7], германскага heru 'меч'[8].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Minar (Menera)[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Parafia świrańska… Minary, zaścianek… Strackie Minary, zaścianek (1784 год)[10].

У 1905 годзе ў Езяроскай воласьці існавалі 5 засьценкаў з назвай Мінары[11].

  1. ^ Dräger K. Deutscher Familiennamenatlas. Bd. 6. — Berlin; Boston, 2017. S. 406.
  2. ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 62.
  3. ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 266, 285.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  5. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
  6. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
  7. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  9. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 167, 176.
  10. ^ Świderski A. F. Dekanat świrski w 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2004. S. 92—93.
  11. ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 262.