Перайсьці да зьместу

Мэйнар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Meinar
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Meyn Hari
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мэйнэр
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мэйнар»

Мэйнар (Мэйнэр) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Мейнар, пазьней Мэйнэр (Meinar, Meyner) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова маган- (мэйн-) (імёны ліцьвінаў Мэйнэль, Мэйнарт; германскія імёны Meynell, Meinart) паходзіць ад стараверхненямецкага magan, стараісьляндзкага megin, стараангельскага maegen 'сіла, магутнасьць, улада'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Paweł Meinar (14 ліпеня 1606 году)[6]; w wójtostwie powentskim wsi… Mejnary (22 і 23 ліпеня 1661 году)[7].

  • Павал Мэйнар — шляхціч, які ў 1606 годзе ўзяў удзел у зьезьдзе ў Вільні

Мэйнfровічы (Mejnarowicz, Meynarowicz) — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[8].

Мэйнэровічы (Mejnerowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[9].

На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Мейнор у летувізаванай форме[10]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1078.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 165.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 161.
  7. ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 296, 329.
  8. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 306.
  9. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 653.
  10. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 200.