Вяршыня мясцовасьці
Вяршыняй мясцовасьці ў тапаграфіі называюць пункт на паверхні, які мае найбольшую вышыню над узроўнем мора (сярод усіх пунктаў, непасрэдна прылеглых да яе). З матэматычнага пункта гледжаньня, вяршыня — лякальны максымум вышынь.
Назва «горная вяршыня» звычайна выкарыстоўваюць у дачыненьні да асобных гор, якія прыкметна ўзвышаюцца над агульным узроўнем горнай краіны (Эльбрус на Каўказе і інш.)[1].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Энциклопедический словарь юного географа-краеведа. Сост. Г. В. Карпов. - М.Ж Педагогика, 1981. Стр. 118