Перайсьці да зьместу

Бунар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Buner
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Bono Hari
Іншыя формы
Варыянт(ы) Бонар, Бунэр, Бонэр
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Бунар»

Бунар (Бунэр), Бонар (Бонэр) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Бонар, пазьней Бунэр або Бёнэр (Bonarius, Bônari[1], Buner[2], Böhner) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова бун- (бон-) паходзіць ад гоцкага bauan 'мяшкаць'[4] або bundnan 'зьвязваць'[5], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[6], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[7], германскага heru 'меч'[8].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Boner[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Daniel Bunar (6 чэрвеня 1656 году)[10]; Hrehory Bunar… Krzysztof Bunar na miejscu Hrehora Bunara (1667 год)[11]; Krzysztof Bunar… Piotr Bunar… Daniel Bunar… Hrehory Buner (1690 год)[12]; Johanne Bonar, advocatiali (9 верасьня 1699 году)[13].

  • Дзьмітры Банаровіч — манах Холмскага манастыра, які ўпамінаецца ў 1648 годзе[14]
  • Войцех Тамашавіч Бунаровіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1648—1649 гадох[11]

Бунары — прыгонныя зь вёскі Семернікоў (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[15].

Бонэры (Bonner) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[16].

Бонэры (Boner) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[17].

Бунары — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.

  1. ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 266.
  2. ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 31.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 327, 761.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 61.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
  6. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
  7. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  9. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 22.
  10. ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 350.
  11. ^ а б Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 305.
  12. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 86, 142, 191—192.
  13. ^ Археографический сборник документов: относящихся к истории Северо-Западной Руси. Т. 2. — Вильна, 1867. С. 254.
  14. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 23. — Вильна, 1896. С. CII.
  15. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 369.
  16. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 418.
  17. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 236.