Ghazala
| Ghazala |
|---|
| Native name | غزالة |
|---|---|
| Kamundagan | Mosul |
| Agom | Shabib ibn Yazid al-Shaybani |
Si Ghazāla (Arabic: غزالة; nagadan kan 696 AD harani sa Kufa) na sarong nagiginot kan kilusang Kharijite.
Biograpiya
[baguhon | baguhon an source]Si Ghazāla, namundag sa Mosul, agom ni Shabib ibn Yazid al-Shaybani. Si Shabib nagrebelde tumang sa pamamahala kan Umaytad, asin aktibong yaon si Ghazala sa saiyang lado. Pinagbotan nia an mga soldados, na sinusundan an gira kan dating mga babaeng Muslim arog nin Juwayriyya bint al-Ḥārith sa Labanan nin Yarmuk.
Sa sarong laban, siya nagpapel sa Umamayad gobernador Hajāj ibn-Yūsuf dulagon, asin nagpaili sa saiyang palasyo sa Kufa.[1] Bilang resulta, may sarong berso na ginibo tanganing gibohon siang posterity:
Kamo leon tumang sa sako, alagad sa ralaban an sarong ostrich na nagbibiklad kan mga pakpak kaiyan asin naghihidaling madangog an pagturaok nin dignos. Taano ta dai kamo nagluwas sa ralaban asin nakipaglaban ki Ghazala na mano? Alagad ta dai! An saimong puso nagdulag ka (arog baga) kan mga pakpak nin gamgam.[2]
Kan 696 AD (77 AH), pakatapos na kontrolon an siudad nin Kufa sa laog nin sarong aldaw, pinangenotan ni Ghazāla an saiyang lalaking parapakilaban paagi sa pamibi saka isinabi nia an duwa sa pinakahalawig na kapitulo hale sa Quran durante kan pamibi sa Mosque.[3][4][5]
Nagadan sia sa ralaban, asin naputol an saiyang payo huli ta ipresentar iyan ki Hajjaj. Minsan siring, an agom niang si Shabib nagpadara nin sarong parakabayo na guminadan sa kartero kan payo kan saiyang agom, asin may tamang lobong para dian.
Mga toltolan
[baguhon | baguhon an source]- ↑ Leila Ahmed, Women and Gender in Islam: Historical Roots of a Modern Debate (Yale University Press, 1992) p.71
- ↑ Ibn Khallikan. Biographical Dictionary. p. 617.
- ↑ M. A. Shaban, Islamic history: A new interpretation (Cambridge University Press, 1971) p.107
- ↑ Mohammad Ibn Jareer Al-Tabari, History of Messengers and Kings, Ch. 51, p.80;
- ↑ Ali Masudi, Gardens of Gold, (Dar al-Andalus, Beirut, 1965), Ch. 3, p.139
