Saltar al conteníu

fou

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈfow ]

Sustantivu

[editar]

femenín singular fou; plural fous

  1. (Botánica) occidentalismu Fayucu.

Sinónimos[editar]

  • occidentalismu foi

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈfow ]

Forma de verbu

[editar]
  1. Tercer persona singular del pretéritu perfeutu simple d'indicativu de ser ~ ésser.

Francés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fu ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

masculín singular fou; plural fous

  1. (Ornitoloxía) Mazcatu, cofre (familia Sulidae).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín fou, femenín folle; plural masculín fous, femenín folles

  1. Llocu, chifláu.

Otres formes[editar]

  • fol → Úsase esta forma pal masculín singular, en llugar de fou, énte pallabra qu'entama por vocal o hache muda: «un fol espoir».

Referencies

[editar]
  • Le Petit Robert. Dictionnaire de la langue française; Dictionnaires Le Robert, Paris, 2003. ISBN: 2-85036-826-1. Versión on-line.
  • Larousse - Dictionnaires Larousse français monolingue et bilingues en ligne. Éditions Larousse. Consulta on-line.
  • Dictionnaire des Sciences Animales; Christian Meyer, Montpellier, France, 2023. Versión on-line.