Ribera del Dondara
Ribera del Dondara | |
---|---|
Alministración | |
País | España |
Autonomía | Cataluña |
Provincia | provincia de Lleida |
Ámbitu funcional territorial | Poniente (es) |
Contorna | Segarra (es) |
Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcaldesa de Ribera del Ondara (es) | Elisabet Jové Farré (es) |
Nome oficial | Ribera d'Ondara (ca)[1] |
Códigu postal |
25213 |
Xeografía | |
Coordenaes | 41°37′41″N 1°20′31″E / 41.628022°N 1.341887°E |
Superficie | 54.5 km² |
Altitú | 570 m[2] |
Llenda con | |
Demografía | |
Población |
457 hab. (2023) - 213 homes (2019) - 213 muyeres (2019) |
Porcentaxe | 100% de Segarra (es) |
Densidá | 8,39 hab/km² |
Viviendes | 110 (1553) |
ajriberaondara.net | |
Ribera del Dondara[3][4] ye un conceyu de la provincia de Lleida asitiáu na comarca de la Segarra, al este de Cervera. Formar pola fusión de los conceyos de Sant Pere dels Arquells y Sant Antolí y Vilanova en 1972. La capital municipal ye Sant Antolí y Vilanova y entiende, amás, les siguientes entidaes de población:
Entidaes | Población (2005) |
---|---|
Briançó | 14 |
Gramuntell | 30 |
Els Hostalets | 87 |
Llindars | 14 |
El Mas Claret | |
Montfar | 6 |
Montlleó | |
Montpalau | 58 |
Pomar | 37 |
Rubinat | 36 |
Sant Antolí y Vilanova | 158 |
Sant Pere dels Arquells | 55 |
La Sisquella | 12 |
1900 | 1930 | 1950 | 1970 | 1981 | 1986 | 1990 | 1996 | 2000 | 2006 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
990 | 1.131 | 940 | 643 | 570 | 508 | 505 | 531 | 516 | 476 |
Patrimoniu
[editar | editar la fonte]Tiense conocencia de la esistencia de la ilesia de Sant Pere dels Arquells dende mediaos del sieglu XI y documentalmente dende l'añu 1084. Mientres el sieglu XIV baltóse la primitiva ilesia románica pa construyir la ilesia gótica actual nel mesmu sitiu. Dende'l sieglu XII y hasta 1835 foi un prioratu pa pasar a ser una ilesia parroquial a partir de la desamortización.
La ilesia, d'estilu góticu, consta d'una sola nave encabezada con un ábside poligonal de cinco cares. Ta cubierta por bóvedes d'arestes sofitaes sobre arcos torales soportaos en fachada por contrafuertes esteriores. Les fachaes son de masonería y la cubierta ye a dos agües con texa árabe.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración del Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOE Nº 58 el 8 de marzu de 2007 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dimpuestu nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española (castellán).
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ URL de la referencia: http://www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.
- ↑ Nome oficial en castellán según censu de 1981, Institutu Nacional d'Estadística d'España.
- ↑ Ministeriu d'Alministraciones Públiques (ed.): «Variaciones de los conceyos d'España dende 1842.». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de xunu de 2012. Consultáu'l 13 de marzu de 2012.