Saltar al conteníu

Raquel Chan

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Raquel Chan
Vida
Nacimientu Buenos Aires, 31 d'avientu de 1959 (64 años)
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina
Estudios
Estudios Universidá Nacional de Rosario
Universidá Hebrea de Xerusalén
Oficiu bióloga, investigadora, bioquímica
Emplegadores Instituto de Agrobiotecnología del Litoral (es) Traducir
Premios
Cambiar los datos en Wikidata

Raquel Lía Chan (31 d'avientu de 1959, Buenos Aires) ye una bióloga arxentina, especializada en bioteunoloxía vexetal. Ye investigadora del CONICET y desempeña la so xera nel Institutu de Agrobioteunología de la Mariña, en Santa Fe. Foi nomada una de los diez científicos más destacaos d'América Llatina per parte de la BBC.[2][3]

Biografía

[editar | editar la fonte]

Educación

[editar | editar la fonte]

En 1981, llogró'l so B.Sc. en Bioquímica pola Universidá Hebrea de Xerusalén, Israel.[4] En 1988, recibió'l so Ph.D. en bioquímica pola Universidá Nacional de Rosario, Arxentina, defendiendo la so tesis "Estudios estructurales y funcionales de la ferredoxina-NADP oxidorreductasa y la so proteína d'unión de tilacoides d'espinaca".[4]

Realizó estudios de postdoctorado nel "Institut de Biologie Moleculaire des Plantes", Universidá Louis Pasteur, en Estrasburgu, so la direición del Prof. J-H Weil na tema: "Estudios estructurales y de regulación de la subunidad pequeña de RubisCO d'Euglena gracilis", dende avientu de 1988 a abril de 1992.[5]

Carrera académica

[editar | editar la fonte]

En 1992, retorna a l'Arxentina ya ingresa a la carrera d'investigador de CONICET y ocupa un cargu docente na Universidá Nacional de Rosario.

En 1999 camudar a Santa Fe, onde se desempeña como profesora titular na Universidá Nacional de la Mariña ya investigadora principal de CONICET. En 2008 ye escoyida direutora del apocayá creáu Institutu de Agrobioteunología de la Mariña (IAL),[4] un centru conformáu pola UNL y CONICET pal estudiu de la bioteunoloxía y bioloxía molecular vexetal.[4]

L'área d'investigación de Chan enfocar n'entender cómo les plantes vense afeutaes poles condiciones ambientales.[4] L'equipu d'investigadores científicos de Chan crearon granes más resistentes a la seca.[6] Alrodiu de la so obra, Chan afirma que «(la creación de más granes resistentes a la seca) foi un bien llargu procesu d'investigación básica con grupos d'investigación fueron camudando col tiempu. Nun foi un solu día y ¡Eureka! Nun foi como'l descubrimientu de Newton cuando se cayó la mazana».[7] A lo cual amiesta «los partidarios de la teunoloxía dicen que l'aumentu na productividá podría significar tanto como $ 10 mil millones en beneficios añadíos cada añu, sobremanera dempués d'una seca severa recién, que retayó la producción de soya d'Arxentina, en más d'un terciu».[8]

Delles publicaciones

[editar | editar la fonte]
  • Chan RL. 2014. “Plant science with relevance to biotechnology”. J. of Biotechnology 174: iv-iv.
  • Capella M, Ré DA, Arce AL, Chan RL. 2014. “Plant homeodomain-leucine zipper I transcription factors exhibit different functional AHA motifs that selectively interact with TBP or/and TFIIB”. Plant Cell Reports 33:955–967.
  • Ré DA, Capella M, Bonaventure G, Chan RL. 2014. “Arabidopsis AtHB7 and AtHB12 evolved divergently to fine tune processes associated with growth and responses to water stress”. BMC Plant Biology 14:150
  • Pelo JV, Arce AL, Chan RL. 2012. “The homologous HD-Zip I transcription factors HaHB1 and AtHB13 confer cold tolerance via the induction of pathogenesis related and glucanase proteins”. The Plant Journal 69, 141-153.
  • Pelo JV, Chan RL. 2012. “The homologous homeodomain-leucine zipper transcription factors HaHB1 and AtHB13 confer tolerance to drought and salinity stresses via the induction of proteins that stabilize membranes”. Plant Biotechnology J. 10, 815-825.
  • Ré DA, Raud B, Chan RL, Baldwin IT, Bonaventure G. 2012. “The N. attenuata HD20 regulates benzyl acetone emission from corollas via ABA levels and the expression of genes in aromatic compound metabolism”. BMC Plant Biology 2:60.
  • Giacomelli JI, Weigel D, Chan RL, Manavella PA. 2012. “Role of recently evolved miRNA regulation of sunflower HaWRKY6 in response to temperature damage”. New Phytologist 195, 766-773.

Premios y reconocencies

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ URL de la referencia: https://www.lanacion.com.ar/sociedad/premios-konex-se-conocieron-los-maximos-galardones-en-disciplinas-de-la-ciencia-la-salud-y-la-nid28092023/. Data de consulta: 30 setiembre 2023.
  2. ↑ L'Universu. «Ecuatoriana ente les 10 científiques más destacaes de Llatinoamérica». L'Universu. Consultáu'l 4 de payares de 2015.
  3. ↑ continuidá-de-les-politicas-de-ciencia 12 de nov. 2015. La titular del Conicet Santa Fe, esmolecida pol futuru. Raquel Chan: "Queremos qu'haya una continuidá de les polítiques de ciencia" La Mariña, de Santa Fe
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Raquel Lia Chan». Elsevier. Consultáu'l 4 de payares de 2015.
  5. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-18.
  6. ↑ Blankstein, A.M.; Noguera, P. (2015). Excellence Through Equity: Five Principles of Courageous Leadership to Guide Achievement for Every Student. SAGE Publications. ISBN 978-1-4833-9285-1. Consultáu'l 4 de payares de 2015.
  7. ↑ «10 muyeres que lideren la ciencia n'América Llatina». BBC Mundo. Consultáu'l 4 de payares de 2015.
  8. ↑ «Drought-resistant Argentine soi raises hopes, concerns». phys.org. Consultáu'l 4 de payares de 2015.
  9. ↑ «Premiu Konex - 2013 - Ciencia y Teunoloxía». Fundación Konex.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]



Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Raquel_Chan&oldid=4222075»