Races de canariu

Races de canariu;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Dominiu:	Eukaryota
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Subfilu:	Vertebrata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Fringillidae
Xéneru:	Serinus
Especie:	S. canaria
Subespecie:	S. canaria domestica; Linnaeus, 1758
Sinonimia
	Serinus canaria Linnaeus 1758; Serinus canarius domesticus Linnaeus 1758;
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Les races de canariu (Serinus canaria domestica),^[2] ye, ensin llugar a nengún tipu de duldes, el páxaru domésticu de mayor popularidá en tol mundu, al puntu tal que, de tener una área de dispersión n'estáu selvaxe bastante acutada (los archipiélagos d'Azores y Canaries), alcuéntrase en xaules y pajareras de tolos países del mundu, afaciéndose, anque colos cuidos pertinentes, a tolos climes y llatitúes.

La doma d'esta ave ye bastante temprana, lo qu'esplica que, col correr del tiempu diera pasu a la esistencia de distintes races. Según la finalidá de caúna d'elles, soler estremar en trés grandes grupos:

Canarios de cantar (seique los más apreciaos polos canaricultores).
Canarios de color.
Canarios de forma (los que, a güeyu, resulten más estraños al güeyu del neófito na materia).

Canarios de cantar

Les distintes races qu'entienden el grupu canarios de cantar suelen estremase ente sigo pol tipu de gorgeos y trinos qu'emite caúna d'elles, quedando los sos calteres físicos, según les tonalidaes de plumaxe, apostraos, polos criadores, que namái pretenden llograr exemplares cola cualidá de bonos cantarres.

Les races más carauterístiques d'esti grupu son:

el canariu timbrado español
el canariu roller
el canariu malinois
el canariu americanu

Canariu timbrado español

Como'l nome de la raza indica surde n'España, siendo'l so orixe escontra fines de la primer metá del sieglu XX. El color ye'l mariellu o tamién verde (en realidá, cuando falamos d'una tonalidá verde pa los canarios, nun tenemos de pensar nun verde esteno y definío; enxamás hai de considerase como un canariu timbrado español a aquel que presente tonos acolorataos o anaranxaos na so llibrea.

Tocantes a la so contextura, tien un llargor que promedia (del picu a lo cabero) los 13 cm. La so apariencia da impresión, magar l'amenorgada dimensión, de fortaleza física.

La guapura del cantar del timbrado español (qu'en definitiva ye'l condicionante de la raza) mora na inmensa variedá de notes, tonos y ritmos; esto fai qu'un exemplar machu (les femes nun canten) bríndenos verdaderos recitales y non la simple repetición d'unos cuantos gorjeos, como asocede con delles especies d'aves canoras.

Un factor pol qu'un exemplar de canariu timbrado español nun seya desvalorizado ye que nel so cantar nun emite notes que resulten bueques.

Canariu roller

El canariu roller (tamién denomináu canariu flauta, harzer o edelroller ye la variedá más antigua de canariu de cantar que se conoz, viniendo de los montes del Harz, n'Alemaña, onde, a partir de los canarios utilizaos polos mineros pa detectar el grisú, llogróse un páxaru de cantar fondo, nidiu y melódicu que foi bien apreciáu y espublizóse per tol mundu. Primeramente de color verde, dende finales del sieglu XX atópense páxaros píos, mariellos, blancos, pasteles y, inclusive, moñudos.

De bon tamañu y contextura física fuerte, calter noble y bon criador, foi precursor de munches de les races de color y postura que güei esisten.

El roller canta col picu zarráu, emitiendo un cantar de tonalidá grave. Los sos xiros denominar Hohlrollen, Knorren, Wassertouren, Hohklingel, Pfeifen, Glucken, Schockel, Klingel y Klingelrollen, y son de calter rodáu, na so mayoría, continuos, discontinuos y semicontinuos.

Canariu malinois

El canariu malinois o canariu waterslager tien un bien tempranu orixe históricu, siendo la raza creada en Bélxica mientres el sieglu XVIII. A diferencia del canariu timbrado español y del canariu roller, el malinois nun acepta pluralidá de tonalidaes nel so plumaxe, siendo l'únicu color dexáu'l mariellu, con güeyos negros (nunca colos güeyos acolorataos). El criadores entienden que les variedaes cromátiques afecten el cantar del malinois, anque, biolóxicamente, nun esisten evidencies que demuestren esta creencia. Agora bien, siendo real o ficticia la afectación del cantar pol color de l'ave, lo cierto ye que la Confederación Ornitolóxica Mundial, acepta, namái la coloración enriba indicada.

La complexón física del canariu malinois ye robusta y daqué más grande que la del canariu roller.

Los trinos carauterísticos d'esta raza recuerden a los soníos qu'emite'l agua al correr por un regatucu de monte (d'ende, el nome waterslager).

Canariu cantor americanu

Esta raza de canariu de cantar crear nos Estaos Xuníos na década de 1930, como resultáu de cruces escoyíos ente canarios roller y canarios border fancy.

Nos concursos de la raza nun se xulga la variación na tonalidá de colores del plumaxe. El so tamañu tien de ser inferior a los 15 cm.

Raza tornada

Nel 60º Campeonatu Mundial d'Ornitoloxía celebráu n'Almería presentar a reconocencia como nueva raza de cantar el Canariu de Cantar Español Discontinuu (CCED) que ye refugáu por considerar se una mutación del Canariu Timbrado Español yá esistente. La C.O.M. (Confederación Ornitolóxica Mundial) publica na so revista oficial les Nouvelles (Nº 011, I trimestre 2012, páx. 48) el resolución dictáu por Pierre Groux (Presidente O.M.J.-C.O.M.) y Maurice Level (Responsable Seición Canto).^[3]

Canarios de color

Aquellos canaricultores que se dediquen a críar aves del grupu canarios de color, opten por exemplares de determinada coloración. Nesti sentíu, el canariu ye un páxaru bien noble, brindando una diversidá cromática pocu habitual nel reinu animal.

Dientro d'esti grupu, topamos dos subgrupos:

Canarios lipocrómicos
Canarios melánicos

Tanto la melanina como los distintos lipocromos, son les sustancies que brinden les diverses tonalidaes presentes nes plumes del canariu.

Canarios lipocrómicos

Los colores básicos de los lipocromos del canariu son cuatro:

Mariellu.
Blanco dominante (con una pinta mariella na punta de les ales).
Blanco recesivo
Coloráu.

Si nun esistieren variables qu'afectaren a los lipocromos solamente habría canarios coloraos, blancos, blancos dominantes o mariellos puros, pero nun ye asina. Esto debe a que los lipocromos de les plumes pueden manifestase de distinta manera.

Lipocromo intensu. Nesti casu, la cromía de la pluma caltién uniforme a lo llargo de la totalidá de la superficie de la mesma.

Lipocromo neváu. Equí, reparamos que la coloración de les plumes va esleiéndose escontra'l cantu de les mesmes.

Lipocromo marfil. Esta variante'l color nun s'amuesa tan fuerte como nel lipocromo intensu, llográndose exemplares de colores muncho más nidios, como'l rosáu y el mariellu marfil.

Lipocromo mosaicu. Nesta variedá los colores concéntrense intensos en delles árees del cuerpu de l'ave y nidies n'otres, llogrando exemplares motudos sobre la base d'una tonalidá determinada.

Lipocromo ocular^{[ensin referencies]}. Cuando la melanina de los güeyos del canariu alcuéntrase ausente o esleida, los lipocromos ocupen el so llugar. Esisten les siguientes variedaes de güeyos según la tonalidá del lipocromo predominante:

Albín: onde prevalez el lipocromo blancu; sicasí los güeyos suelen trate coloraos o rosados, por reflexar la coloración de los vasos sanguíneos internos al órganu. (blancu ino)

Lutinos: prevalecencia del lipocromo mariellu (mariellu ino).

Rubino: colloraos (coloráu ino).

Resulta interesante nesti puntu'l destacar que la coloración colorada (de la que tamién deriva l'anaranxada) nos canarios, ye resultáu de la hibridación de la especie col cardenalito de Venezuela (Carduelis cucullata).

Canarios melánicos

La melanina ye la pigmentación escura presente en distintes especies animales (inclusive, el ser humanu). Nel casu de los canarios la presencia de melanina na pigmentación del plumaxe otorga los colores marrones, verdes, castañales y grises. Tales tonalidaes son resultáu de la combinación de la melanina colos distintos lipocromos presentes nes plumes de los páxaros.

Al igual que nos pigmentos lipocrómicos la melanina puede presentase nel plumaxe del canariu en forma intensa, nevada o mosaicu. La melanina presente nos güeyos de l'ave otorgar a los mesmos coloraciones negres y marrones.

Canarios de forma

El tercer grupu de races, canarios de forma, ta compuestu por variedaes que presenten una determinada morfoloxía esterna. Obviamente, por que un canariu seya almitíu como exemplar d'una determinada raza del presente grupu, tien de presentar ciertes traces qu'actúen como determinantes pa la so aceptación. Per otra parte, tamién ye tenida en cuenta la postura (como asocede con otres especies d'animales domésticos de raza, como, por casu, el perru, Canis lupus familiaris) que l'exemplar adopta al posase sobre la percha de la so xaula, al ser exhibíu nun concursu.

Nesti grupu atopamos los siguientes cinco subgrupos:

Canarios de plumaxe rizáu.
Canarios de posición.
Canarios moñudos.
Canarios de forma de plumaxe llisu.
Canarios de diseñu.

Ente les races de canarios de plumaxe rizáu, atopamos a les siguientes:

Canariu gibber itálicu.
Canariu xibosu español.
Canariu melado de Tenerife.
Canariu rizáu de París.
Canariu rizáu del norte.
Canariu rizáu del sur.
Canariu rizáu fiorino.
Canariu rizáu xigante italianu.
Canariu rizáu padovano.
Canariu rizáu suizu.

Dientro del subgrupu de los canarios de postura de plumaxe llisu, podemos mentar, como races más representatives, a les siguientes:

Canariu bossu belga.
Canariu hosso xaponés.
Canariu muniqués.
Canariu scotch fancy.

Les variedaes más destacables de los canarios moñudos de plumaxe llisu son les que s'enuncien de siguío:

Canariu crestado.
Canariu gloster.
Canariu Lancashire.
Canariu moñudo alemán.

Ente les races de canarios de forma de pluma llisa, pueden citase a:

Canariu bernois, o canariu bernalés.
Canariu border.
Canariu fife fancy.
Canariu Llarguet.
Canariu Norwich.
Canariu raza española.

Finalmente, ente los canarios de diseñu, mentar al

Canariu Lizard

Canariu gibber italicus

Como bien indica'l so nome, el canariu gibber itálicu (tamién conocíu como canariu gibber italicus o canariu xibosu italianu) surde n'Italia a mediaos del sieglu XX, como resultáu de cruciar y seleición d'exemplares de canariu rizáu del sur.

La talla media de la variedá ye de 14.5 cm. El so aspeutu ye d'un páxaru desgarbado y encorváu (de la combadura del so llombu ye, xustamente, la razón del so nome gibber: xibosu o gorrumbu). L'aspeutu de la so cabeza y pescuezu tien ciertes reminscencias serpentiformes.

El so plumaxe, d'aspeutu ralo en delles partes del cuerpu, almite toles variaciones de color, incluyíu'l colloráu (non aceptáu en munches otres races).

Canariu xibosu español

El canariu xibosu español fai la so apaición como un resultancia ensin deseyar de socesivos cruces ente exemplares consanguíneos de la raza canariu finu sevillanu (una raza güei estinguida, surdida pola seleición d'exemplares de canariu rizáu del sur).

La carauterística esencial que busquen el criadores nuna ave d'esta variedá ye la d'una ave de plumaxe rizáu, anque con rizos menos abondosos que nes otres variedaes de canarios rizaos, pero, al empar, muncho más nítidos, visibles y marcaos.

Canariu melado de Tenerife

El canariu melado de Tenerife o canariu melado tinerfeñu ye otra de les races d'esti páxaru domésticu aniciaes n'España. La so creación foi nel sieglu XX. Na actualidá, destacar na so crianza les Asociaciones de Tenerife.

El plumaxe d'esta variedá tien de ser abondosa, compactu y sedosu nes sos plumes llises y, nes sos plumes rizaes, ten de ser bien avolumáu. La tonalidá del mesmu pue ser uniforme o enllordiáu, autorizándose toles games de color (incluyíu'l colloráu, cuestionáu n'otres races).

El so contextura física hai de ser maciza y el so tamañu nun tien de ser inferior a los 18 cm.

La posición d'exhibición del melado de Tenerife hai d'asemeyase al númberu "1", y, si reparar dende la parte posterior de l'ave nun hai de trate la cabeza (de volume proporcionao al del restu del cuerpu, con plumaxe llisu y picu cónicu) del animal.

Canariu rizáu de París

Obviamente, el canariu rizáu de París o canariu rizáu parisín ye una raza francesa, surdida a partir de cruciar de canarios rizaos del norte con canarios de Lancashire, que dan orixe a, lo que bien de canaricultores y amigos de les aves consideren, la variedá de canariu rizáu por excelencia. Tal orixe hai que datalo nel intre del sieglu XIX.

El plumaxe del rizáu de París hai de tener, como carauterístiques inherentes a la raza, la condición de ser llargu, finu, sedosu y con un notable volume. A pesar de ser una raza bastante antigua, dexa toles coloraciones nes plumes de l'ave, incluyendo dientro d'elles al lipocromo coloráu. Una carauterística del estándar de l'ave ye la presencia na so cola de lo que se denomina plumes de gallu: plumes llises que s'anicien na base de la cola del páxaru, cayendo, escontra dambos llaos, de manera llena de gracia y harmonía. Otru datu a tener en cuenta ye que, nel plumaxe de la cabeza y cara, el canariu rizáu de París hai d'amosar patillas; estes patillas queden bien bultables cuando les plumes de l'ave cunten con más d'un color.

La so talla de 19 cm (un verdaderu xigante nel universu de la canaricultura) otorgar un aspeutu macizu, anque non carente de armoniosidad.

Canariu rizáu del norte

Sobre los oríxenes d'esta raza de canarios, esisten severes diferencies ente los canaricultores y ornitólogos, yá que, mientres pa unos surdió en Francia (lo más probable), pa otros tuvo'l so trubiecu nos Países Baxos. No que si hai consensu ye en cuanto al momentu de est apaición: el sieglu XIX.

El mantu del plumaxe del canariu rizáu del norte ye abondo similar al del canariu rizáu de París, con enorme cantidá de plumes rizaes que faen ver al animal con un volume enforma mayor del que, en realidá, tien. Tamién, al igual que'l so descendiente parisín, dexa toles tonalidaes, incluyendo al lipocromo coloráu.

Estrémase, sí, del rizáu parisín na so talla: siendo un par de centímetros más pequeñu qu'esti postreru.

Canariu rizáu del sur

El canariu rizáu del sur surde en Francia, mientres el sieglu XIX, a partir del esfuerciu de los canaricultores que realizaron selectivos cruces ente canarios rizaos del norte y canarios bossu belgues.

El plumaxe hai de presentase con aspeutu sedosu, coles árees cubiertes con plumes llises con una apariencia compacta, ente que la de les árees de plumes rizaes hai de ser avolumada (tal como s'aprecia na fotografía axunta). Dexa les mesmes variaciones cromátiques que'l canariu rizáu del norte.

Tallar permediu ye de 17 cm, y la postura d'esposición ye similar a la del númberu "7". Apocayá, reparáronse, en dellos concursos de canaricultura, canarios rizaos del sur con serios problemes pa definir la so postura. Según Juan Moll Camps, Xuez de Canarios de Postura FOCDE OMJ/COM , tales inconvenientes podríen morar nel fechu que, munchos criadores, cola cuenta d'otorga-yos una mayor corpulencia, realizaron crucies con races allegaes al rizáu del sur, como'l canariu xibosu español o'l canariu melado de Tenerife.

Canariu rizáu fiorino

El canariu rizáu fiorino ye una de les más novedoses races de canariu. Tien el so orixe nel añu 1989 n'Italia, como resultáu de cruces selectivos ente especímenes de canariu rizáu del norte y canariu moñudo.

El plumaxe de la variedá carauterízase por unes relativamente llargues plumes que, naciendo escontra dambos llaos del cuerpu del páxaru, formen una suerte de alerones (unu de cada banda de l'ave) simétricos ente sigo, que se tuercen escontra les ales y devasen la llinia del llombu. El abdome ta cubiertu por una capa trupa de plumes llises.

El tamañu del canariu rizáu fiorino ye de los más diminutos ente les distintes races de canarios, algamando un máximu dexáu de 13 cm.

Otra de les carauterístiques destacables de la raza ye la presencia de moña (el clásicu copete con forma de flequillu que tienen munchos canarios), non aceptada en munches otres variedaes de canariu, y que provién de los encruces xenéticos que xeneraron al canariu rizáu fiorino. Tamién, ye importante'l señalar que la presencia de la moña nun ye una condición necesaria por que el animal ente nos estándares de la raza.

Canariu rizáu xigante italianu

Esti canariu surde nel sieglu XX, a partir del trabayu de seleición de especímenes, realizáu por canaricultores de la península itálica, de canarios rizaos de París.

El plumaxe del xigante italianu estrémase rápido d'otres races por tar compuestu íntegramente de llargues y anches plumes rizaes, distribuyíes a lo llargo y anchu del cuerpu de l'ave en forma de rosa, dándo-y una peculiar apariencia de vaporosidad. Nel área del pechu, les plumes diríxense, dende dambos llaos del cuerpu del páxaru, escontra riba y alantre, ente que les del abdome lleven los sos rizos escontra riba (escontra'l pechu y el llombu), ensin dexar buecos coles otres árees del cuerpu del canariu, lo qu'ayuda a conformar esi aspeutu vaporosu, o de "pompón" de plumes. El plumaxe de la cola, bien robezu, amuesa numberoses plumes de gallu d'estremu llargor.

La talla del canariu xigante italianu bazcuya ente un mínimu de 21 cm y un máximu de 24,5 cm, lo qu'esplica claramente la denominación de xigante.

Les distintes asociaciones de canaricultores suelen desanimar la crianza d'esta variedá a los que s'empecipien na actividá, yá que rique curiaos especiales, que, solamente, daquién que superara la condición de primeriza, puede brindar.

Canariu rizáu padovano

El canariu rizáu padovano surde nel norte d'Italia (la ciudá de Padua, o Pádova, n'italianu, alcuéntrase nesa zona del país européu), tres la finalizción de la Segunda Guerra Mundial. La xénesis de la raza ye consecuencia de cruciar selectiva d'exemplares de canariu milanés y de canariu moñudo.

El plumaxe del rizáu padovano presenta les siguientes carauterístiques: nel llombu, un anchu mantu de plumes rizaes, que cayen de manera simétrica escontra dambes bandes de l'ave y cubriendo, aproximao, les dos terceres partes del envés del canariu; vistu de frente, nel intre, reparar una suerte de jabot de plumes rizaes que s'estiende dende'l banduyu, pol pechu, hasta'l pescuezu, onde forma un collarín típicu; nos lladrales, preséntense dos alerones de plumes rizaes y llargues, que, agazupándose escontra riba, devasen la llinia del llombu. La presencia de los xenes de canariu moñudo fai que se desenvuelvan exemplares con moña; en casu de tener, la mesma ten de ser centrada y simétrica, tapando parte de los güeyos y del picu. Almítense toles coloraciones lipocrómicas y melánicas.

Les pates otorguen un aspeutu de suma fortaleza y les sos zanques tán bien cubiertos de plumaxe.

La llongura, del picu a lo cabero, nun puede ser inferior a los 18 cm, nin mayor a los 19.

El criadores de la raza son partidarios d'ufiertar, como alimentación, una mixtura de granes, conformada por alpiste (80%), llinu (10%), negrucu o colza (5%) y miyu (5%). Tamién, asimila bien les frutes, como la mazana.

Magar ser una variedá de canariu d'orixe italianu, el canariu rizáu padovano trescendió les fronteres del so país natal, y, güei, atopamos criadores y espositores del mesmu en distintes rexones del planeta, algamando, dalgunos d'ellos (como'l sevillanu Manuel Díaz), exemplares de gran calidá.

Canariu rizáu suizu

La raza canariu rizáu suizu, como lo explicita la so denominación, tuvo'l so orixe en Suiza, nel intre del Sieglu XX, siendo productu del encruz de canarios rizaos del sur y canarios scotch fancy.

Magar, como en tolos canarios rizaos, el so plumaxe ye una traza distintiva, ser más la so postura, qu'adquier la forma d'una hemielipse o medialluna.

A pesar de ser una raza relativamente nueva, y a diferencia d'otres variedaes contemporánees de canariu, nun almite, ente les sos coloraciones, al factor lipocrómico colloráu.

El tamañu promedia los 17 cm.

Canariu bossu belga

A diferencia d'otres races de canariu, el canariu bossu belga surde non pola busca determinada d'un canaricultor (o grupu de canaricultores) de tales o cualos carauterístiques de l'ave, sinón por una mutación natural del canariu de Gante (una raza güei sumida), anque hai quien cunten que tratar d'una mutación del canariu común. L'orixe de la variedá alcuéntrase nel sieglu XVII, siendo un páxaru cantor destináu a los miembros de l'aristocracia holandesa. Al paecer, la cría d'estos canarios yera llevada alantre, nesa dómina, por monxos, quien los dexaben o vendíen a los burgueses y nobles.

A pesar de la guapura del animal, escontra principios del sieglu XX, la raza paecía tar condergada a la desapaición. Bien pocos exemplares puros quedaben. Les razones d'esta amenorga nel númberu d'aves hai qu'atopales nel pocu espardimientu que la raza tuviera fora del so ámbitu d'orixe, a la falta d'interés na cría mientres los años de la Primer Guerra Mundial, y al usu de los especímenes en crucies p'ameyorar la calidá d'otres variedaes de canariu.

Sicasí, serios esfuercios de canaricultores belgues, holandeses y franceses, llevaron a un salvataje de la raza, que fizo que, na actualidá, podamos siguir esfrutando d'estos formosos páxaros.

Comparáu con otros canarios, el bossu belga tien un más qu'interesante tamañu, siendo los estándares de normal aceptaos ente los 17 y los 18 cm.

La coloración del plumaxe puede ser llisa o enllordiada, pero enxamás hai de tener tonalidaes acolorataes (esto debe a que'l color acoloratáu de les plumes de los canarios algamar por el criadores darréu a la fixación de los calteres de la raza).

El so cuerpu ye estilizado, siendo carauterísticu la so llongura y delgáu pescuezu. Tol so cuerpu, sacante la parte inferior de les pates hai de tar cubiertu por una trupa y uniforme capa de plumaxe, que, tando l'ave en óptimas condiciones de salú, hai d'amosase brilloso.

Canariu hosso xaponés

Esta raza de canarios, el canariu hosso xaponés, ye una verdadera rareza, yá que, a diferencia de la mayoría de les variedaes criaes polos canaricultores, tien un orixe extraeuropeo. Como queda implícitu nel so nome, esti páxaru tien el so orixe en Xapón. La nacencia de la raza asocedió nel sieglu XX (más precisamente a lo llargo de la década de 1960, anque la so reconocencia internacional recién llegaría en 1974, nel tornéu mundial celebráu en Antibes, Francia) a partir de la seleición de cruces ente'l canariu rizáu del sur y el canariu scotch fancy.

A pesar de tener ente los sos antepasaos al canariu rizáu del sur, el plumaxe del hosso ye dafechu llisu y compactu, dexando toles variaciones de color.

La postura pa exhibición, como nel casu del canariu rizáu suizu, hai d'amosar una hemielipse (forma de medialluna). Curiosamente, la mesma combadura del cuerpu reproducir na posición na que l'ave caltién les pates al posase sobre la percha d'exhibición; la falta de tal combadura, o la presencia pocu marcada de la mesma, son razones por que un canariu d'esta raza seya escluyíu d'una esposición o concursu.

El cuerpu del canariu hosso xaponés asemeya la forma d'un ovoide allargáu y delgáu. Les ales, con un tamañu proporcional al del restu del páxaru, han de tar bien xuníes al cuerpu, ensin cruciase por sobre'l llombu. Del llombu de l'ave, naz un estilizado gañote que remata nuna pequeña cabeza, que remata nun picu de dimensiones acordes a la mesma. La cola ye llarga y llixeramente ahorquillada.

Los 11,5 cm axustaos como estándar de la raza convertir nun auténticu pigméu dientro del universu de la canaricultura.

Canariu muniqués

El canariu muniqués (el canariu de posición alemán por excelencia) recibe'l so nome pela ciudá bávara de Múnich, onde foi creáu nel sieglu XX. El so orixe, al igual que munches otres races de posición, ta nos llabores realizaos por criadores na seleición de canarios scotch fancy.

La so posición d'exhibición hai de ser bien arguta y apenes curvada (bien distinta, por casu, de la curva corporal que presenta'l canariu hosso xaponés).

El plumaxe del canariu muniqués ye llisu y bien pegáu al cuerpu, dexando la coloración monocroma o enllordiáu, ensin dexar el lipocromo coloráu.

El cuerpu carauterízase por un pechu estrecho pero poderoso, y el so espaldaes tamién delgada.

El tamañu, dende'l picu a les plumes caudales (llargues y fines), varia ente los 15 y 16 cm.

Canariu scotch fancy

El canariu scotch fancy ye una de les races de canarios de posición surdíes nes islles Britániques, más precisamente, n'Escocia (como'l scotch del so nome lo denota), mientres el sieglu XIX. Nel so procesu de creación, el criadores realizaron cruces selectivos ente'l canariu Glasgow (una antigua raza de canariu, güei escastada, orixinaria del territoriu escocés y col cuerpu en forma de hemielipse), el canariu d'Holanda y el canariu bossu belga.

La forma d'exhibición d'esta variedá consiste na típica forma de hemielipse o medialluna (que, como se dixo, herieda del canariu Glasgow, y que, darréu, tresmitió a otres races a les cualos contribuyó, cola so carga xenética, a dar orixe). Les pates presentar con una llixera flexón.

El cuerpu del scotch fancy ye bien estilizado, elegante, de forma cilíndrica a ovoide. Los sos costazos, que se reparen arrondaos y estrechos, nun tienen de dexar la presencia de dalguna hoquedad ente ellos. el llombu ye arquiada en forma convexa y el pechu ser en manera cóncava. Les pates son más bien curties, al igual que les ales. La cabeza, ovalada y de pequeñes dimensiones, presenta un picu curtio y delicao, y xúnese al restu del cuerpu pol llargu y delgáu pescuezu. la cola, que continua la llinia curvada de la hemielipse corporal, ye llarga y estrecha.

La talla ye de 17 cm aproximao.

El so plumaxe puede presentar tonalidaes uniformes o enllordiaes, pero nunca col lipocromo coloráu.

Canariu crestado

El canariu crestado, canariu crested o canariu de moña inglés ye una raza natural del Reinu Xuníu, más precisamente d'Inglaterra, aniciada a lo llargo del sieglu XIX, per aciu cruciar y seleición de especímenes de canarios Lancashire y canarios Norwich (a los cualos aseméyase notoriamente).

Ye una de les típiques races de moña (o copete), carauterístiques por presentar na cabeza un típicu moñu de plumes que recuerden al "flequillu" beatle. Nel casu específicu del canariu crestado, la moña ye perfectamente arrondada y simétrica al puntu central de la parte cimera de la cabeza, con plumes abondoses y anches, que cubren llargamente los güeyos y parte del picu (curtiu, proporcionáu y en forma cónica) y la nuca.

El plumaxe nun tien d'amosar nenguna traza de rizu, y tien d'amosase abondosu, tupiu, sedosu y compactu. Nun se dexa'l color coloráu, anque si les manches melánicas o con otros lipocromos.

El cuerpu del canariu crestado ye espodáu y rellenu, ensin llegar, en nengún momentu, a ser arrondáu. El pechu reparar ampliu y potente. El llombu, pela so parte, ye manifiestamente ancha. El pescuezu del páxaru ye bien curtiu, al puntu que la nuca apenes ye perceptible. El formatu de la cabeza ye esféricu, anque visiblemente esnachada. La cola ye d'un llargor mediu, con abondoses plumes de gallu a entrambos llaos de la mesma. Les pates son curties y, na postura d'esposición, deben trate acoldaes.

La talla ye de 17 cm.

Canariu gloster

El canariu gloster ye una de les races de canariu más conocíes y meyor espublizaes a lo llargo del mundu (al puntu tal que, enantes de ser reconocida, la variedá yera criada fora de les llendes del so país creador). Los oríxenes de la mesma pueden ser fechaos, n'Inglaterra, na década principiada en 1920, gracies a los esfuercios de canaricultores conocíos: la señora Rogerson, J. H. Madagan y A.W. Smith, algamando reconocencia de raza na Esposición Nacional celebrada en 1925, nel Cristal Palace. Básicamente, ye'l productu de crucies controlaes de canarios crestados y canarios border, cola cuenta de llograr canarios con moña (o corona) d'amenorgaes dimensiones (por esta postrera carauterística ye qu'una de les races madre emplegaes foi'l canariu border, conocíu pola so pequeñu talla, nos exemplares de principios del sieglu XX). La xénesis del canariu gloster nun tuvo exenta de discutiniu, yá que munchos criadores d'aves entendíen que nun se trataba d'otra cosa más que de canarios crestados de pésimu aspeutu o mutaciones que dexeneraben a esa raza. Otros suelen reparar al gloster como un canariu Norwich pigméu y moñudo. El particular nome que tien esta variante de canariu vien de una contraición de Gloucester, condáu británicu nel que fueron llograos per vegada primera.

El cuerpu del gloster carauterízase por un pechu bien macizu (anque ensin ser prominente), coles ales bien pegaes al cuerpu, del que sale un pescuezu avolumao y regordeto. La cabeza ye amplia y arrondada (casi esférica). La cola hai de presentase bien zarrada, ensin la típica forqueta presente en munches otres variedaes. Les piernes y les pates son de medianu llargor.

La talla ye de les más pequeñes pa canarios, bazcuyando ente los 11,5 y los 12 cm. Sicasí, hai que destacar que la International Gloster Breeders Association nun establez midíes tope (nin máximu, nin mínimu), anque sí marca l'enclín escontra lo diminuto.

El plumaxe del páxaru hai de presentase llisu y apertáu. La moña tien que tar bien centrada y ensin nengún tipu d'interrupciones, dexando ver claramente la llinia de los güeyos (que, de la mesma, tienen de tar alliniaos col picu) y la nuca. Esisten canarios gloster ensin moña,que reciben el calificativu de gloster consorte.

La postura de presentacióm del canariu gloster ye la del canariu Norwich, del que-y llegaron el so xenes al traviés del canariu crestado (ver llinies tras).

Canariu de Lancashire

Supónse que la creación de la raza canariu Lancashire o canariu de Lancashire producir a partir de la crianza selectiva de canarios old dutch, por canaricultores nativos del condáu inglés de Lancashire, del que llogró la so denominación, a lo llargo del sieglu XVIII.

Esta variedá d'ave ye un xigante ente los canarios, con un estándar de talle dexáu d'ente los 19 y 23 cm (comparémosle colos 11,5 del gloster: la metá del tamañu del Lancashire). El gran tamañu d'esti páxaru foi razón pola que foi utilizáu polos criadores por qu'otres races algamaren mayor volume (como, por casu, el canariu de Yorkshire).

El cuerpu ye espodáu, presentando un arquetípico pechu poderosu y robezu. El llombu ye maciza y arrondada. Les ales, llargues, ensin llegar a cruciase.

La raza presenta exemplares con moña (denominaos polos canaricultores coppy) y ensin ella (allisaos). La moña, a diferencia d'otres variedaes de canarios de postura con moñu, tien forma de ferradura y non de casquete. La coloración típica ye mariella, anque, tamién, déxense los individuos payizos, cremes y blancos, nun almitiéndose los melánicos, motudos, naranxes y colloraos. Delles asociaciones de canaricultores toleren moñes de colores melánicos (grises, xeneralmente), anque nun ye universalmente aceptáu.

El canariu Lancashire ye la raza que cunta con mayor popularidá dientro del archipiélagu británicu, moviendo a otres variedaes (como'l roller o'l gloster) mundialmente más espublizaes.

Canariu moñudo alemán

El canariu moñudo alemán o canariu de postura de moña alemana tien el so orixe en, obviamente, Alemaña por cruciar del canariu gloster con canarios de color, siendo almitíu como nueva raza a partir de 1963.

La forma del cuerpu de les aves d'esta variedá son nidies y harmóniques, presentando evidentes llinies curves, como nel casu de los canarios de color. Siguiendo'l razonamientu desusdichu, el pechu hai de reparase arrondáu y ensin ángulos demasiáu marcaos. El llombu debe trate ancha, formando, claramente, una llinia en coincidencia coles plumes caudales.

El llargor permediu dende'l picu (cónicu y non demasiáu afináu) a lo cabero (rematada en forma de "M") ye de 14 cm.

El plumaxe ye llisu y xuntáu al cuerpu. La moña que define a la raza cubre parte del picu y de la nuca, pero dexa visible'l güeyu del animal. Nun esiste llende dalguna tocantes a los colores de pluma del canariu moñudo alemán.

Canariu bernois

El canariu bernois o canariu bernalés ye una raza surdida en Suiza nel sieglu XIX. La xénesis de la variedá ye por seleición de canarios Yorkshire. Na actualidá, alcuéntrase bien espublizáu n'Alemaña, Bélxica, Holanda, Italia y Austria. N'España, a pesar de nun ser entá demasiáu popular, foi rexistrando una notable crecedera na cantidá de canaricultores dedicaos a él.

El cuerpu allargáu amuesa la típica forma de quilla. Presenta pechu ampliu, llombu llargu y costazos prominentes. Les ales son de bonu llargor, anque ensin llegar a cruciase por sobre'l llombu de l'ave. El pescuezu ye estilizado y visible, cola nuca marcada. La cabeza d'esta veriedad ye, seique, lo más carauterístico del canariu bernois: curtia y ancha, sensiblemente apandada na parte cimera y cola frente bien abombada. Les pates, en comparanza col restu del cuerpu del páxaru, llargues.

El plumaxe, abondosu y trupu, dexa toles variaciones cromátiques, a esceición del lipocromo coloráu.

La posición d'exhibición ye irguida y altanera. La so talla estándar ye de 15 cm. hai de distintos colores y aspeutos son de los meyores canarios por cantar y más del mundu

Canariu border

Esta raza (tamién denomada canariu border fancy) apaez n'Escocia, nel intre del sieglu XVIII, por seleición del canariu montés.

La forma del cuerpu del canariu border ye ovoide, cola parte gruesa escontra la cabeza del páxaru. D'acordies con esta forma aovada, tanto'l pechu, como'l llombu, preséntense arrondaos y abombaos. Los costazos son anchos, anque non angulosos. La cabeza ye bien arrondada, coles mexelles bien bultables (soler llamar papiegu).

La postura d'exhibición ye sobeyosa (alabadiza podría dicise) y nun ángulu de 60º en rellación cola percha de la xaula.

El plumaxe, llisu y por demás xuntáu al cuerpu del canariu, presenta coloraciones nítidas y brillantes, ensin dexar el lipocromo coloráu.

La talla ye de 14,8 cm.

Canariu fife fancy

El canariu fife fancy reparar, a la primer vista, como un canariu border en miniatura. Precisamente, esta raza surde por seleición del border, n'Escocia, nel sieglu XX, algamando la so reconocencia como variedá en 1957, nel congresu de canaricultura celebráu na ciudá escocesa de Kirkcaldy.

Tocantes a la forma, plumaxe y coloración, repitir les mesmes considerancies que pal canariu border.

El tamañu nun tien de superar los 11 cm.

Canariu Llarguet

El canariu Llarguet ye de les más nueves races de canariu creaes. Foi reconocida como tal el 1996. Surde n'España, como resultancia del cruzamientu selectivu de canarios de raza llevantina, de raza sevillana y canarios comunes.

La forma del cuerpu d'esta variedá de canariu ye estilizada, asemeyándose a la d'un cilindru ahusado nos sos estremos. Tanto'l pechu como'l llombu reparar delgaos y ensin redondeces, aumentando la sensación de tar ante una ave flaca. Les ales, rellacionándose col restu de les proporciones del páxaru, preséntense bien llargues y delgaes. La cola, estensa y fina, remata en forma de "M". El pescuezu, de mediana proporción, ye, obviamente, delgáu, sosteniendo una pequeña y ovalada cabeza, que sostién un picu chico y cónico.

El plumaxe ye curtiu, compactu y llisu. Autorícense toles coloraciones melánicas y lipocrómicas, uniformes o xaspiaes.

El tamañu tien de superar los 17 cm.

Canariu Norwich

El canariu Norwich o canariu de Norwich ye una raza de canarios qu'empezó'l so procesu de creación en tierres belgues, pero que'l so estándar definitivu foi afitáu nel británicu condáu de Norwich.

El tamañu permediu indicáu pa les aves d'esta raza ye de 16 cm. La so apariencia ye la d'un páxaru que, magar les sos dimensiones, tien cierta robustez. La relativamente escasu llargor del so pescuezu nun fai más qu'aumentar nel observador la sensación d'atopase con un animal robezu, al aponderar el volume de los costazos. Un efeutu ópticu similar brindar les curties ales y l'amenorgada cola.

El plumaxe del canariu Norwich ye llargu y bien xuntáu al cuerpu. Autorícense les coloraciones mariella, anaranxada, blanca ya isabelina.

Yá que son páxaros pocu prolíficos, convertir nuna raza que los sos exemplares algamen altes cotizaciones nel mercáu de les tiendes de mascotes. Ye por ello que los canaricultores esperimentaos suelen nun encamentar la so crianza a los primerizos na actividá, yá que se realiza una alta inversión inicial pa llograr poques críes, fechu que puede ser decepcionante pa daquién que s'empecipia.

Canariu de raza española

El canariu de raza española ye un productu llográu por canaricultores hispanos a partir del encruz selectivo y controlao d'exemplares de canariu timbrado español con canarios monteses. La fecha d'aceptación internacional d'esta raza como tal ye 1931.

Trátase d'un canariu d'amenorgaes dimensiones (11,5 cm). El cuerpu d'esta variedá carauterizar pola so delgadez y l'absoluta ausencia de cualquier tipu de prominencies. La cabeza ye relativamente pequeña y recuerda, tantu en tamañu como en morfoloxía, a una ablana; alcuéntrase xunida al restu del cuerpu por un pescuezu curtiu anque espodáu. Les ales con un llargor acorde a la llongura del cuerpu terminen en punta.

El plumaxe, curtiu y xuntáu al cuerpu, pue ser monocromu o enllordiáu, pero seya que non nun tien de manifestar el factor lipocrómico colloráu.

Canariu lizard

La raza de canariu lizard (del inglés lizard: llagartu) ye una variedá surdida nes islles britániques nel intre del sieglu XVI, polo que tamos falando d'una de les races de canariu más arcaiques.

Nesti páxaru evalúase más el diseñu qu'adquier la coloración del plumaxe que la forma o tamañu del animal, magar ye ciertu que, según los estándares aceptaos polos canaricultores de tol mundu, tratar d'una ave d'amenorgaes dimensiones, nun superando los 12,5 cm.

El plumaxe del canariu lizard ye bien carauterísticu. Les plumes del llombu preséntense alliniaes en forma d'estríes hemielípticas, con una doble coloración (xeneralmente, entrepólense plumes marielles, blanques o acolorataes con otres que pueden ser negres, pardes o verdes, teniendo de ser, preferentemente, negres), que s'asemeyen, na so disposición, a les escames d'un llagartu (d'onde deriva'l nome de la raza). Les mesmes estríes "escamoses" manifestar na zona pectoral, siendo, sicasí, les tonalidaes muncho más atenuaes. La cabeza tien de presentar un casquete monocromu, col color lipocrómico base del páxaru (blancu, mariellu dorao, mariellu payizu o acoloratáu). Si dalgún canariu lizard presenta'l so casquete enllordiáu (lo cual ye frecuente, dau l'alta concentración de pigmentos melánicos na ave), considerar como parte del estándar, perdiendo, sicasí, dellos puntos nes exhibiciones y competencies de canaricultura. El color de les ales tien de ser lo más escuro posible, ensin desentonar col diseñu reptiliano del restu del plumaxe.

Un datu interesante ye que los canarios lizard acolorataos nun deben la so coloración al lipocromo coloráu (recordemos proveniente de la hibridación del canariu col cardenalillo de Venezuela), sinón al suministru de pigmentos artificiales, brindáu xunto a la comida.

Bibliografía

Barrie, Anmarie Canarios. Cuidos, Crianza, Variedaes ISBN 84-255-0976-9

Bartuschek, Lutz Canarios. Sanos y Felices ISBN 84-255-1519-X

Blume, H. El Canariu 2006, ISBN 84-89840-87-3

Cueves, Rafael El Canariu Mariellu ISBN 978-84-255-1621-4

Lidner, Linda Canarios. Ver y Conocer ISBN 84-255-1129-1

Referencies

↑ ION, Index to Organism Names
↑ ION, Index to Organism Names
↑ «les Nouvelles». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-06-10.

[1] ION, Index to Organism Names

[2] ION, Index to Organism Names

[3] «les Nouvelles». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-06-10.

[1]

[2]

[3]