Saltar al conteníu

Lacerta

De Wikipedia
El Llagartu
Lacerta

Carta celeste de la constelación del Llagartu na qu'apaecen les sos principales estrelles.
Nomenclatura
Nome
n'asturianu
El Llagartu
Nome
en llatín
Lacerta
Xenitivu Lacertae
Abreviatura Lac
Descripción
Introducida por Johannes Hevelius
Superficie 200,7 graos cuadraos
0,486 % (posición 68)
Ascensión
reuta
Ente 21 h 57,51 m
y 22 h 57,86 m
Declinación Ente 35,17° y 56,92°
Visibilidá Completa:
Ente 33° S y 90° N
Parcial:
Ente 54° S y 33° S
Númberu
d'estrelles
68 (mv < 6,5)
Estrella
más brillante
Alfa Lacertae (mv 3,77)
Oxetos
Messier
Nengunu
Oxetos NGC 26
Oxetos
Caldwell
1
Lluvies
de meteoros
Nenguna
Constelaciones
colindantes
5 constelaciones
Meyor mes pa ver la constelación
Hora llocal: 21:00
Mes Ochobre
[editar datos en Wikidata]

Lacerta (xenitivu Lacertae), el llagartu, ye una de les 88 constelaciones reconocíes pola Unión Astronómica Internacional. Ta asitiada a unos 20 graos al este de Deneb (α Cygni). El cuerpu del llagartu va en direición norte-sur. Foi recoyida nel atles de Hevelius en 1690.

Carauterístiques destacables

[editar | editar la fonte]

Solo una estrella na constelación, α Lacertae, tien magnitú visual inferior a 4. Esta ye una estrella blanca de la secuencia principal de tipu A1V, significativamente más caliente que'l Sol, yá que la so temperatura superficial ye de 9 200 K.[1] Ye casi idéntica a Siriu, pero atopa dolce vegaes más lloñe qu'esta.

La segunda estrella más brillosa de Lacerta nun tien denominación de Bayer. Conocida pol so denominación de Flamsteed, 1 Lacertae ye una distante xigante anaranxada con una lluminosidá 3 500 vegaes cimera a la lluminosidá solar, polo que tamién ye catalogada como xigante lluminosa.[2] Sígue-y en rellumu 5 Lacertae, una binaria espectroscópica de llargu periodu —41,95 años— que pudo ser resuelta por interferometría de motudu. Componen el sistema una fría xigante colorada lluminosa de tipu espectral M0II y una estrella caliente de la secuencia principal.[3]

Ente les variables de la constelación atópase EW Lacertae, una de les estrelles Be más complexes y más reparaes.[4] De tipu espectral B3IIIpe, ye una variable eruptiva del tipu Gamma Cassiopeiae qu'esperimenta perda de masa dende la so zona ecuatorial, consecuencia de la so elevadísima velocidá de rotación de 350 km/s.[5] Bien distintu ye EV Lacertae,[6] nana colorada a 16,5 años lluz y una de les estrelles acandilantes más estudiaes, yá que ye extraordinariamente activa. En 2008, astrónomos de la NASA detectaron al traviés del satélite Swift una enorme fogaral nesta estrella; dicha fogaral foi miles de vegaes más potente que la mayor reparada hasta agora nel Sol, conteniendo una enerxía millones de vegaes mayor que la d'una bomba nuclear.[7] Otra variable d'interés ye GL Lacertae, llamada tamién Estrella de Babcock, la estrella col mayor campu magnético conocíu.

En Lacerta pueden reparase los cúmulos abiertos NGC 7209 y NGC 7243. Esti postreru contién delles docenes d'estrelles esvalixaes», les más brilloses ente elles d'octava magnitú, y atópase a 2 500 años lluz de la Tierra. Per otra parte, BL Lacertae ye'l prototipu de los oxetos BL Lacertae, que son nucleos variables de galaxes elíptiques similares a los cuásares. Carauterizar por una variabilidá rápida y de gran amplitú, según por una polarización óptica significativa.[8] Por cuenta de estes propiedaes, BL Lacertae foi orixinalmente clasificáu como estrella variable.

Estrelles principales

[editar | editar la fonte]
Impresión artística del enorme fogaral acaecíu en 2008 en EV Lacertae.

Oxetos de cielu fondu

[editar | editar la fonte]

Primero que Johannes Hevelius adoptara'l nome de Lacerta, otros nomes proponer pa esta parte del cielu. Ente ellos Sceptrum et Manus Iustitiae (Cetru y mano de la Xusticia) y Honores de Federico, n'alusión a Federico'l Grande de Prusia. Siendo una constelación moderna, nun ta acomuñada a nenguna lleenda antigua.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]