Saltar al conteníu

Juan Bautista García

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Juan Bautista García
ministru de Defensa

1871 - 1871
Presidente de Venezuela

Vida
Nacimientu Guanare24 de xunu de 1827
Nacionalidá Bandera de Venezuela Venezuela
Muerte Caraques2 de marzu de 1889 (61 años)
Oficiu militarpolíticu
Cambiar los datos en Wikidata

Juan Bautista García (24 de xunu de 1827Guanare – 2 de marzu de 1889Caraques) foi un militar y políticu venezolanu.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Ente 1858 y 1859 Bautista foi edecán d'Ezequiel Zamora, y ente 1861 y 1862 acompaña al xeneral federalista Prudencio Vásquez nes campañes de Barinas y Portuguesa.[1]

En mayu de 1863, siendo subxefe d'Estáu Mayor xeneral, ye unviáu a Zulia por Juan Crisóstomo Falcón. En xunu de 1864 presidente provisional del estáu Apure y ente avientu de 1864 y payares de 1865 ye confirmáu nel cargu, pero dimite de la so posición por cuenta de un movimientu llocal nel so contra. En 1895 exerz como senador pol estáu Apure y n'avientu de 1867 dirixe la campaña contra l'alzamientu del so amigu y antiguu condiscípulo el xeneral Gonzalo Cárdenas, a quien embosca el 10 de xineru de 1868 na batalla d'El Pao de San Juan Bautista, na cual esti ye peracabáu. Ente xunu y agostu 1868, mientres la Revolución Azul, Bautista acompaña a Manuel Ezequiel Brazual nel asediu de Puerto Cabello, y al ser tomada la plaza poles tropes azules al mandu de José Ruperto Monagas, fuxe a Curaçao.[1]

Al añu siguiente, n'agostu 1869, xunir con Antonio Guzmán Blanco y el 14 de febreru de 1870 acompañar nel desembarcu de Curamichate, nel estáu Falcón. El 22 de febreru Guzmán Blanco noma a Bautista como secretariu xeneral y ente marzu y abril participa nes batalles de Lara y Yaracuy. En 1871 exerz como ministru de guerra y marina, encargándose de la presidencia de Venezuela en dos oportunidad, en xineru y en payares de 1871. En xunu y en xunetu del mesmu añu dirixe les campañes de Carabobo y de Cojedes como xefe d'operaciones, respeutivamente, contra los focos de resistencia de les fuercies azules.[1]

Pal 15 de mayu de 1872 ye miembru del conseyu de guerra siguíu a Matías Salazar. En 1873 ye incluyíu na nómina de pensionados, pero nun recibe'l pagu que tien asignáu y allóñase de Guzmán Blanco. N'avientu de 1874 ye exiliáu; en xunu de 1877 torna a Venezuela por cuenta de la amnistía xeneral decretada pol presidente Francisco Linares Alcántara, pero en febreru de 1879 volver a expatriar voluntariamente dempués de la entrada a Caraques y el trunfu de la Revolución Reinvindicadora. Retiráu de la vida pública, torna al país en 1880 y ye reintegrado nel gocie de la so pensión de 600 bolívares mensuales.[1]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Fundación Empreses Polar. «García, Juan Bautista» páx. Diccionariu d'Historia de Venezuela.