Saltar al conteníu

Ilesia de Santu Medero

Coordenaes: 43°25′56″N 5°22′03″W / 43.4321°N 5.3676°O / 43.4321; -5.3676
De Wikipedia
Ilesia de Santu Medero
Bien d'Interés Cultural
ilesia y monumentu
Llocalización
País España
Autonomía Principáu d'Asturies
Provincia provincia d'Asturies
Conceyu Villaviciosa
Coordenaes 43°25′56″N 5°22′03″W / 43.4321°N 5.3676°O / 43.4321; -5.3676
Ilesia de Santu Medero alcuéntrase n'Asturies
Ilesia de Santu Medero
Ilesia de Santu Medero
Ilesia de Santu Medero (Asturies)
Arquiteutura
Estilu Renacimientu
Patrimoniu
BIC RI-51-0009061[1]
Cambiar los datos en Wikidata

La ilesia de Santu Medero allugada en Sietes, conceyu de Villaviciosa (Asturies, España), constitúi ún de los pocos exemplos d'arquiteutura renacentista n'Asturies. Foi construyida a mediaos del sieglu XVI, según consta na inscripción fundacional de la portada principal: "Esta Ilesia mandó faer el vachiller Fernando Suárez / añu de 1555".

La ilesia, que como bien diz la inscripción de la so portada principal, foi construyida nel añu 1555 foi un encargu del Bachiller Fernando Suárez del Canto, miembru del solar de los Canto qu'algamó'l so apoxéu económicu mientres el sieglu XVI y construyó a manera de panteón lo qu'anguaño se conoz como la Ilesia de Santu Medero. Asina mesmu tenía residencia en Sietes, polo que tantu la so residencia terrenal como la espiritual qu'acabaría convirtiéndose nel templu, fueron los símbolos de prestíu económicu y social perfectos para perpetuar pa siempres la so propia memoria y l'apellíu de la familia Canto. El conxuntu arquitectónicu data del sieglu XVI sacante la torre, de construcción posterior y guarda semeyances con delles torres renacentistes asturianes como les de Cuideiru o Salas. Tuvo que ser refecha mientres la segunda metá del sieglu XVII pero siguiendo pautes quinientistas.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Presenta planta rectangular, cabecera de planta cuadrada, torre campanariu a los pies y pórticu nel llau norte. Na actualidá tien una sacristía adosada al muro norte de la cabecera y un pórticu zarráu a los pies. El so aspeutu ye d'ilesia fortaleza pol so calter macizu y zarráu, y tien gruesos contrafuertes de sillería reforzando los sos murios nel esterior; éstos dispónense n'ángulu na cabecera y na torre.

La nave ta compartimentada interiormente en trés tramos separaos por trés arcos: de mediu puntu, carpanel y apuntáu; dixebrase de la cabecera por un gran arcu de mediu puntu; cubrise con bóveda de crucería que los sos nervios sofiten sobro ménsulas, sacante'l tramu de la tribuna que ye adintelado, y la capiya con bóveda estrellada.

Allúmase al traviés de delles ventanes, abiertes nel llenzu sur, d'arcu semicircular y abocinadas con derrame internu

Ornamentación escultórica

[editar | editar la fonte]

La decoración esterna alcontrase nel llateral sur, en redol a la portada principal, n'arcu de mediu puntu de grandes dovelas, enmarcada por dos columnes de fuste estriáu, sobro un tarmu basamento con decoración vexetal, y capiteles corintios que sofiten un entablamento ente dos cornises decoráu con anxelones, rematáu por un frontón triangular en que'l so tímpanu representase la Natividá; nos sos estremos hai dos pináculos. Nes enxutes ente l'arcu y les columnes apaecen representaciones en baxorrelieve del sol, la lluna y les estrelles.

Nel interior, la decoración concentrase na bóveda de la capiya. Los baxorrelieves, distribuyíos ente los plementos, representen. Pantocrátor, los cuatro evanxelistes, anxelones, símbolos de la Pasión, símbolos solares, etc.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]