Saltar al conteníu

Francia Insumisa

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Francia Insumisa

La France

Insoumise
Acrónimu LFI
Fundador/a Jean-Luc Mélenchon
Presidente Manuel Bompard
Secretaría xeneral Manuel Bompard
Fundación 10 de febreru de 2016
Sede 6 bis, rue des Anglais
91300 Massy
Estáu Bandera de Francia Francia
Afiliaos 500 000 (febreru 2022)
Ideoloxía política Ecosocialismu
Republicanismu
Nacionalismu popular
Antiglobalización
Euroescepticismu nidiu
Soberanismu
Altermundialismu
Posición nel espectru izquierda radical (es) Traducir
Páxina web lafranceinsoumise.fr
Cambiar los datos en Wikidata

Francia Insumisa (francés: La France Insoumise) ye una plataforma política fundada'l 10 de febreru de 2016 con vistes a promover la candidatura de Jean-Luc Mélenchon a les presidenciales franceses de 2017 y de dexar la eleición de diputaos a les eleiciones llexislatives franceses de 2017, pa l'aplicación del programa El Futuru de mancomún (en francés: L'Avenir en commun). Esta plataforma tien con oxetivusobremanera, de convocar, dempués de les eleiciones, una asamblea constituyente encargada de redactar la constitución d'una Sesta República pa Francia.

La campaña pa estes eleiciones ta dirixida por Manuel Bompard, secretariu nacional del Partíu d'Izquierda (PG), tien como vocera a Alexis Corbière, ex-conceyal de París y tamién secretariu nacional del PG, y son coordinadores del proyeutu la xurista Charlotte Girard, profesora de derechu públicu na Universidá de París X Nanterre, y l'economista Jacques Généreux, profesor nel Institutu d'Estudios Políticos de París.

Históricu

[editar | editar la fonte]

La idea de la creación de Francia Insumisa tien los sos raigaños nel convencimientu de la necesidá d'un movimientu tresversal que sale de les organizaciones tradicionales, yá que yá nun son los partíos políticos tradicionales que faen la democracia. Inspirar en particular nel partíu español Podemos y na candidatura de Bernie Sanders nes primaries presidenciales del Partíu Demócrata d'Estaos Xuníos de 2016.[1]

La plataforma foi fundada'l 10 de febreru de 2016.[2][3] La so primer convocatoria foi na plaza de Stalingráu, en París, el 5 de xunu de 2016, en forma d'un desfile nel cual participaríen unes 10 000 persones, según los organizadores.[4][5] Una segunda agrupación asocedió nos xardinos del Observatoriu de Toulouse, el 28 d'agostu de 2016.[6]

El programa El Futuru de mancomún foi adoptáu los 15 y 16 d'ochobre de 2016,[7] mientres la convención de Lille,[8] onde s'axuntaron cerca de 1000 persones (que los sos dos tercios fueron escoyíos al azar) en Saint-André-lez-Lille. Mientres esta convención, delles personalidaes intervinieron, como Jérôme Kerviel, antiguu trader de la Société Générale, Antoine Deltour, alertador del escándalu LuxLeaks, Paul Ariès, politólogu, Aminata Traoré, antigua ministra malí de la Cultura y Zoé Konstantopoulou, ex-presidenta del parllamentu griegu (SYRIZA).[9]

Esta convención foi tamién la ocasión de presentar a 10 candidates y a 10 candidatos pa les eleiciones llexislatives, ente los cualos: el físicu direutor d'investigaciones del CNRS y vocera de la rede Salir del nuclear Jean-Marie Brom, l'inspector de facienda pública y que desatapó'l Casu Cahuzac, Rémy Garnier, sindicalista de la CGT na fábrica siderúrxica d'ArcelorMittal de Florange, Lionel Burriello, el secretariu xeneral axuntu de la CGT de Air France, Mehdi Kémoune, l'actriz Sophie De La Rochefoucauld, la sindicalista vista en Merci Patron ! Marie-Hélène Bourlard, la periodista y fundadora de l'asociación SOS Autisme France, Olivia Cattan, y Nathalie Seguin, sindicalista y miembru del Partíu Comunista Francés.

Organización

[editar | editar la fonte]

La organización nun ye fixa y quier dexase llibertá, de manera distinta de la organización d'un partíu políticu o d'una coalición de partíos. Los miembros y firmantes de Francia insumisa, na base, pueden entamase llibremente creando comisiones locales, denominaos "grupos de sofitu", puestos en marcha en toa Francia según al estranxeru.[10]

Francia Insumisa indica que nun ye un partíu políticu. Ye un movimientu de ciudadanos que se reconozan nel procesu de Mélenchon, ensin a pesar d'eso amestase con un partíu políticu o una asociación.

Orientación ideolóxica y programa

[editar | editar la fonte]

La ellaboración del programa foi coordinada pol economista Jacques Généreux[11] y la xurista Charlotte Girard.[12] Ta inspiráu de Primero, l'Humanu (en francés, L'Humain d'abord) el programa del Frente d'esquierda a la eleición presidencial francesa de 2012, del trabayu lleváu a cabu pol Partíu d'esquierda nos sos congresos pal ecosocialismu y de los cumes por un plan B n'Europa, pero tamién de les munches contribuciones de los partidarios del movimientu,[11] que reporteros fueron encargaos sintetizar.

A la fin de la convención de Lille, una síntesis de toles propuestes conduza a un programa de 357 midíes entamaes según siete eje. Adoptar con más del 90% de los votantes.[9]

El movimientu adopta «10 midíes emblemátiques», midíes prioritaries votaes polos militantes mientres la convención de Lille, llamando a enfrentar 4 «urxencies mayores»:[13][9] la emerxencia democrática, la emerxencia social, la emerxencia ecolóxica y l'urxencia xeopolítica. Adoptaes por 77 038 votos n'Internet, estes 10 midíes prioritaries, son:[14][9][15]

  1. la puesta en marcha d'una asamblea constituyente encargada de la ellaboración de la constitución d'una Sesta República, qu'asocedería a l'actual Quinta República. Esta ta calificada de "monarquía presidencial" pol movimientu que cunta que el Presidente de la República concentre demasiáu poder ensin que la xente pueda exercer un control sobre la so aición. Esti procesu constituyente tamién sería tamién una oportunidá pa proponer otres maneres de funcionamientu, como eleiciones parllamentaries proporcionales. El cambéu de constitución, y polo tanto d'instituciones, ta consideráu fundamental pol movimientu que ve la creciente astención eleutoral con un reflexu del refugo de los franceses pol so sistema institucional;
  2. la abrogación de la reforma llaboral del segundu gobiernu Valls, adoptada en 2016, de la que'l movimientu cunta que punxo un términu a la "xerarquía de les normes" nel derechu llaboral francés, invirtiendo'l "principiu de favor", y que polo tanto yá nun protexe abondo a los trabayadores;
  3. la revisión de los trataos de la Unión Europea, incluyendo cambeos na política monetaria, na política agrícola común y na política ambiental. De lo contrario, el programa preve un "plan B" cola salida de los tratáu de la Unión Europea unilateralmente para, de siguío, ufiertar otra cooperación ente los países;
  4. la puesta en marcha d'un plan de transición enerxética ;
  5. l'establecimientu d'una regla verde;
  6. el derechu de revocación d'escoyíu por referendu;
  7. la proteición de los bienes comunes como l'aire, l'agua, la comida, la vida, la salú, la enerxía o la moneda;
  8. la separación de los bancos d'inversión y bancos minoristes;
  9. l'establecimientu d'un salariu mínimu mensual de 1.326 euros netos por 35 hores selmanales;
  10. el refugu de los trataos de llibre-intercambiu como l'Asociación Transatlántica pal Comerciu y l'Inversión (TAFTA) o'l Alcuerdu Integral d'Economía y Comerciu (CETA).

El programa asina diseñáu y nomáu El Futuru de mancomún, ye publicáu nes Éditions du Seuil el 1 d'avientu de 2016. Ta entamáu según siete eje: «Sesta República», «repartu de les riqueces», «planificación ecolóxica», «salida de los trataos de la Unión Europea», «paz ya independencia», «progresu humanu» y «a les fronteres de la humanidá» (océanu, espaciu y dixital). El llibru clasifícase rápido nel top 10 d'ameyorar ventes, con una tirada de 110 000 exemplares pal 9 d'avientu de 2016.[16][17]

Campaña Presidencial 2017

[editar | editar la fonte]

El 15 de payares de 2016, Jean-Luc Mélenchon fai un mitin al Centru de Congresos Le Manège en Chambéry, en forma d'una xunta pública.[18] Esti tipu de mitin ta repitíu'l 29 payares, ante 1100 persones, al Teatru Femina, en Burdeos, mientres el cual dellos centenares quédense fora.[19] Nel marcu d'un desplazamientu en Antilles franceses, el candidatu fai dos reunión públiques, primero en Martinica el 17 d'avientu, ante 500 persones, y dempués el 19 d'avientu en Guadalupe ante 800 persones.[20]

Una gran agrupación nacional ta prevista'l 18 de marzu de 2017, plaza de La Bastilla, en París.[21]

Sofitos políticos

[editar | editar la fonte]

Dellos partíos, organizaciones o corrientes políticos apurrieron a posteriori el so sofitu al movimientu y constitúin "l'espaciu políticu" del movimientu: el Partíu d'esquierda, la Nueva Izquierda socialista[22] y Xuntos!,[23] el Partíu Comunista Francés, el Polu de renacencia comunista en Francia, el movimientu Hermandá ciudadana, presidíu por Marc Jutier, miembru del Partíu Socialista.[24][25] Al ser Francia insumisa un movimientu ciudadanu y non una coalición de partíos, estes organizaciones polítiques nun formen parte del movimientu, puramente falando. Per otra parte, la Cooperativa ecoloxía social, de la cual son miembro personalidad polítiques d'Europa Ecología Los Verdes como Francine Bavay, conseyera federal del partíu, y Sergio Coronado, diputáu de los Franceses del estranxeru, publicó n'avientu 2016 un testu que defende pa una participación al movimientu Frente común y el sofitu de la candidatura de Mélenchon.[26]

Executivos del Partíu Comunista Francés (PCF), como'l so presidente Pierre Laurent y la diputada Marie-George Buffet,[27] inclinar pa un sofitu a esta candidatura. Y a pesar de la oposición de la Conferencia nacional del PCF, que refuga'l sofitu a Mélenchon con un 55 % el 5 de payares de 2016,[28] los militantes comunistes voten tres selmanes más tarde a favor del sofitu, con cerca del 54%.[29]

Resultaos eleutorales

[editar | editar la fonte]
Presidente de Francia
Añu Candidatu Primer vuelta Segunda vuelta
Votos % Votos %
2017 Jean-Luc Mélenchon 7 060 885 19,58% - -

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ País, Ediciones El títulu=La remontada del movimientu Francia Insumisa... y el so referente Podemos (3 d'abril de 2017) (en castellanu). EL PAÍS. http://internacional.elpais.com/internacional/2017/04/01/actualidad/1491042615_697020.html. Consultáu'l 7 d'abril de 2017. 
  2. ↑ «Jean-Luc Mélenchon, Le vent dans le dos» (francés) (14 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  3. ↑ «L'izquierdista Mélenchon anuncia que va ser candidatu a presidente de Francia» (10 de febreru de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  4. ↑ «Pour son premier meeting de campagne, Jean-Luc Mélenchon appelle à “changer la civilisation humaine”» (francés) (6 de xunu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  5. ↑ (5 de xunu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  6. ↑ «Mélenchon veut prendre de la hauteur» (francés) (28 d'agostu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  7. ↑ «Convention de la «France insoumise»: Dans Le Nord, Mélenchon à gauche toute» (francés) (16 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  8. ↑ «La izquierda francesa allega en crisis y estremada a la cita del 2017» (17 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 d'ochobre de 2017.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «La France insoumise détaille son projet et son calendrier» (francés) (17 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 d'ochobre de 2017.
  10. ↑ «20 comités de soutien à Jean-Luc Mélenchon en Val-de-Marne» (francés) (23 de marzu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Jean-Luc Mélenchon et ses « insoumis » au travail sur un programme» (francés) (25 de mayu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  12. ↑ «Convention de «La France insoumise»: Mélenchon expérimente d'autres formes de participation politique» (francés) (15 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  13. ↑ (en francés) Une centaine de personnes pour la France Insoumise. ladepeche.fr. http://www.ladepeche.fr/article/2017/03/14/2535490-une-centaine-de-personnes-pour-la-france-insoumise.html. Consultáu'l 20 d'abril de 2017. 
  14. ↑ «Les insoumis croient na victoire» (francés) (24 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  15. ↑ JDD, Le. «Les 10 premières mesures du programme de Mélenchon» (francés). Consultáu'l 20 d'abril de 2017.
  16. ↑ «Le programme de Jean-Luc Mélenchon parmi les dix meilleures ventes de livres» (francés) (9 d'avientu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  17. ↑ «L'ouvrage politique le plus offert à Noël est celui de Jean-Luc Mélenchon» (francés) (29 d'avientu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  18. ↑ «Jean-Luc Mélenchon en meeting, ce soir» (francés) (15 de payares de 2016). Consultáu'l 21 d'ochobre de 2017.
  19. ↑ «Jean-Luc Mélenchon se veut le candidat anti-Fillon» (francés) (30 de payares de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  20. ↑ «Jean-Luc Mélenchon : amnistie pour les syndicalistes « aux Antilles et dans toute la France »» (francés) (13 d'avientu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  21. ↑ «« Vous nous manquez, venez ! » llance Mélenchon au PC» (francés) (17 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  22. ↑ «Mélenchon : Le candidat de la raison» (francés) (22 de marzu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  23. ↑ «Ensemble ! soutient Jean-Luc Mélenchon sans intégrer La France insoumise» (francés) (21 de payares de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  24. ↑ « Fraternité Citoyenne rejoint « La France insoumise, Le peuple souverain » de Jean-Luc Mélenchon Marc Jutier, président de FC, propose sa candidature aux législatives pour la 4y circonscription de Dordogne », communiqué de France Citoyenne, 14 novembre 2016
  25. ↑ «Comment Mélenchon chapeaute sa "France insoumise" ce week-end» (francés) (15 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  26. ↑ «de-mediapart/blog/021216/le-choix-de-l-insoumission Le choix de l'insoumission» (francés) (2 d'avientu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  27. ↑ «Marie-George Buffet pousse ses troupes chez Mélenchon» (francés) (28 de xunu de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  28. ↑ «Mélenchon : un insoumis "exaspérant"» (francés) (6 de payares de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
  29. ↑ «Les militants communistes votent en faveur d'un soutien à Mélenchon en 2017» (francés) (26 de payares de 2016). Consultáu'l 21 de xineru de 2017.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Francia_Insumisa&oldid=4250730»