Saltar al conteníu

Epinephelinae

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Epinephelinae
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Actinopterygii
Orde: Perciformes
Familia: Serranidae
Subfamilia: Epinephelinae
Xéneros
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Los meros son un grupu d'unos venti xéneros de la subfamilia Epinephelinae de pexes perciformes. Presenten un cuerpu robezu, con una cabeza grande na que resalten los güeyos globosos y unes grandes quexals. El so hábitat son les zones predreses d'agües templaes y tropicales, con grandes piedres o cueves submarines, en cotes que bazcuyen ente los 4 y los 350 m. Los exemplares más grandes pueden llegar a algamar más de 1 metru de llargor y más de 40 kg de pesu. Trátase d'especies hermafrodites proterogínicas que la so maduror sexual algamar a los 5 años.

Ye un fallu bien común confundir la carne del meru cola del marraxu y l'emperador (Luvarus imperialis), llegando a creer que son el mesmu pexe y cotizándose la so carne al mesmu preciu, sicasí estos trés especies son bien distintes n'aspeutu y taxonomía; el meru y l'emperador son pexes de la clase de los Actinopterygii (que'l so cadarma ye oseu), ente que'l marraxu pertenez a la clase de los Condrictios (de cadarma cartilaxinosa).

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]
Exemplar de la especie Epinephelus marginatus.

Ye un pexe d'aspeutu robezu perfectamente afechu a la vida nos fondos. El quexal inferior sobresal con al respective de la cimera. Ye de color marrón con manches blanques, anque esta coloración puede variar increíblemente dependiendo de la situación. Cuando lo atopamos ente dos agües, fechu abondo estrañu, tien un color marrón más uniforme, camudando tamién cola lluminosidá. Puede algamar tamaños bien grandes llegándose a atopar nel Mediterraneu y nel golfu de Nicoya, Costa Rica, exemplares de 150 kg de pesu y 1,70 metros de llargor con una edá de 50 años.

Trátase d'un pexe solitariu, que vive nuna zona llindada pero con un bon númberu de furacos onde acovecese. Dellos d'esos furacos van ser vivienda habitual, mientres los otros nun van pasar de ser abellugos momentaneos. Alimentar d'otros pexes más pequeños, dalgunos crustáceos, y sobremanera de pulpos. Se reproduz en branu, cuando los individuos sexualmente maduros tienden a arrexuntase en zones amenorgaes, a unos 15-30 m de fondura. A lo llargo de la so vida (dempués de 10 o 12 años) el meru camuda de sexu, pasando de fema a machu.

Forma de pesca

[editar | editar la fonte]

Podría dicise qu'en delles zones ye la captura por excelencia. Debíu al pesu y tamañu que pueden algamar, pésquense namái exemplares adultos que yá cumpliríen la so función reproductiva. Tamién, péscase tradicionalmente, con una caña.

Xeneralmente ye un pexe que se pesca a bastante fondura, y ufierta muncha resistencia a ser estrayíu de la so cueva, polo qu'hai qu'estremar los procuros no relativo a esfuercios y llende de l'apnea.

Una vegada sacáu del so cubil, si tratar d'una pieza grande, nun tien de ser garráu polos opérculos, yá que tán dentaos y tienen muncha fuercia.

La so carne ye bien apreciada en tolos llugares onde se da esta especie. Nel Mediterraneu cada vez ye más escasu por cuenta de la sobrepesca. Una de les sos especies más conocíes ye'l meru xigante (Epinephelus lanceolatus).

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]