Consonante vibrante múltiple

En fonética, una vibrante múltiple ye un soníu segmental consonánticu producíu por aciu vibraciones ente l'órganu articulador nel llugar o puntu d'articulación. El español estándar tien un vibrante múltiple alveolar [r] en perro, ente que el francés parisín usa cuasi siempres vibrantes múltiples uvulares [ʀ] ente vocales.

Les vibrantes múltiples son bien distintes de les "vibrantes" simples, que puramente nun son vibrantes. Nes primeres hai una repitida vibración ente que nes segundes hai un golpeteo únicu del articulador nel puntu d'articulación. Nes "vibrantes" simples l'articulador cute una vegada el puntu d'articulación, ente que nuna auténtica vibrante múltiple l'órganu articulador caltener en posición y ye en parte'l efeutu Venturi de la corriente d'aire lo que causa la vibración repitida. Usualmente una vibrante múltiple consiste 2 o 3 golpeteos o periodos, anque puede llegar a tener hasta 5 pa vibrantes bien llargues y dacuando más para nel casu de geminadas. Les vibrantes múltiples que tienen un signu distintivu nel alfabetu fonéticu internacional son:

La vibrante billabial ye relativamente rara o pocu frencuente nes llingües del mundu, ente que la vibrante múltiple alveolar ye muncho más frecuente [r͇], tamién esiste otros dos tipos de soníos similares a esti postreru que nun tienen un signu propiu, como son la vibrante múltiple dental [r̪]y la postaveolar [r̠]. Dellos africanistes sostienen que l'idioma toa tien una xenuina vibrante múltiple retroflexa transcrita como [ɽ] (esto ye, col mesmu signu que la vibrante simple retroflexa), anque'l AFI podría trescribir esti soníu de manera menos ambigua como [ɽ͡r], yá que solamente l'entamu de dichu segmentu ye retroflexu.

Referencies