Clematis vitalba
Clematis vitalba baldiéganu | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Ranunculales | |
Familia: | Ranunculaceae | |
Subfamilia: | Ranunculoideae | |
Tribu: | Anemoneae | |
Xéneru: | Clematis | |
Especie: |
C. vitalba L. | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
El baldiéganu[1], bidaquera[2], bilortera[3], bilortu[4] o escaderna[5] (Clematis vitalba) ye una especie d'arbustu perteneciente a la familia de les ranunculacees. ye orixinaria d'Europa.
Descripción
[editar | editar la fonte]Ye una arbustu trepador qu'algama l'altor de los árboles, carauterizáu por una corteza que s'esprende a tires. Tien fueyes compuestes con peciolu cambiadizu. Les flores son golioses de color blancu formada por cuatro sépalos (formando falsos pétalos).
Distribución y hábitat
[editar | editar la fonte]Ye natural d'Europa onde crez nos montes, calveros y llenderos onde prefier los terrenes caliares.
Propiedaes
[editar | editar la fonte]- Llamada azón porque na Edá Media usabenla los méndigos pa producise llagues qu'escitaren la piedá de los viandantes.
- En homeopatía utilizar contra les pústulas y afecciones reumátiques.
- Per vía esterna utilizada contra les úlceres de les piernes.
- Por ser tóxica dexó d'utilizase.[6]
- Principios activos
- contién protoanemonina. Saponósidos derivaos del acedu oleanólico y de la hederagenina. Otres fontes: clementina, clemetitol, caulosaponina, fitosterol, ácidos, alcoholes, resina, estigmasterina.[7]
- Indicaciones
- La protoanemonina confier-y una potente aición como rubefaciente y analxésicu. Indicáu pa inflamaciones osteoarticulares, neuralxes. En forma de pomada ye revulsivo y antálgico en numberoses enfermedaes. El zusmiu introducíu nes fueses nasales produz aliviu nes hemicráneas, pero puede destruyir la mucosa.[7]
Puede producir dermatitis de contautu. El zusmiu de les fueyes tien una aición vesicante, ya inclusive puede producir ulceraciones. La protoanemonina absuérbese tamién per vía cutanea, polo que pueden producise fenómenos d'intoxicación xeneralizaos. Si inxerse provoca gastroenteritis con despeños diarréicos, estomagaes, mancadura renal ya inclusive la muerte por paralís respiratoriu.[7]
Taxonomía
[editar | editar la fonte]Clematis vitalba describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 544, nel añu 1753.[8]
Númberos cromosomáticos de Clematis vitalba (Fam. Ranunculaceae) y táxones infraespecificos: 2n=16[9]
Clematis: nome xenéricu que provién del griegu klɛmətis.[10] (klématis) "planta qu'engata".
vitalba: epítetu llatín que significa "de color vinu blancu".[11]
|
Nome común
[editar | editar la fonte]Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés colos siguientes nomes comunes: baldiéganu[1], bidaquera[2], bilortera[3], bilortu[4] y escaderna[5].
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 8 xunu 2023.
- ↑ 2,0 2,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 8 xunu 2023.
- ↑ 3,0 3,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 8 xunu 2023.
- ↑ 4,0 4,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 8 xunu 2023.
- ↑ 5,0 5,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 8 xunu 2023.
- ↑ Dr. Berdonces I Serra. . Gran Enciclopecia de les Plantes Melecinales páxs. 321. Tikal ediciones ISBN 84-305-8496-X.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Clematis vitalba». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 5 de febreru de 2010.
- ↑ Clematis vitalba en Trópicos
- ↑ Númberos cromosomáticus de plantes occidentales, 261-269. Ruíz de Clavijo Jiménez, Y. & C. Galán Soldevilla. Añales Jard. Bot. Madrid 40(2): 445-450 (1984).
- ↑ (1995) Sunset Western Garden Book, páx. 606–7.
- ↑ N'Epítetos Botánicos
- ↑ Clematis vitalba en PlantList
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. 3: i–xxiii, 1–590. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
- Hitchcock, C. L., A. Cronquist, M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Salicaceae to Saxifragaceae. Part II. 597 pp. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]Wikispecies tien un artículu sobre Clematis vitalba. |