Saltar al conteníu

Aframomum melegueta

De Wikipedia
Aframomum melegueta
Clasificación científica
Superreinu: Eukaryota
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Subclas: Commelinidae
Orde: Zingiberales
Familia: Zingiberaceae
Subfamilia: Alpinioideae
Tribu: Alpinieae
Xéneru: Aframomum
Especie: Aframomum melegueta
K.Schum.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Cardamomo, crudu
Tamañu de porción
Enerxía 299 kcal 1250 kJ
Carbohidratos 68.47 g
 • Fibra alimentaria 28.0 g
Grases 6.70 g
Proteínes 10.76 g
Agua 8.28 g
Tiamina (vit. B1) 0.198 mg (15%)
Riboflavina (vit. B2) 0.182 mg (12%)
Niacina (vit. B3) 0.108 mg (1%)
Vitamina B6 0.230 mg (18%)
Vitamina C 21.0 mg (35%)
Calciu 383 mg (38%)
Fierro 13.97 mg (112%)
Magnesiu 229 mg (62%)
Fósforu 178 mg (25%)
Potasiu 1119 mg (24%)
Sodiu 18 mg (1%)
Cinc 7.47 mg (75%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Cardamomo, crudu na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]

El Aframomum melegueta o tamién denomada Granos del Paraísu referir a una especie del Oeste d'África llograda de la planta Aframomum melegueta (Familia del jengibre, Zingiberaceae) ye picante al cielu la boca, con sabor bien similar a la pimienta negra. Ye conocida tamién como Cardamomo, Pimienta de Guinea, Pimienta Melegueta, Pimienta esperteyu y Granos de Guinea.

Dispuestos pa la venta
Ilustración

Descripción

[editar | editar la fonte]

Planta de la familia del jengibre, con un raigañu en forma de rizoma, con tarmos foliares de non más de 60 centímetros de llargor. Les fueyes son compuestes. Les flores son violetes y salen direutamente del raigañu, más o menos solitaries. El frutu ye coloráu, con ensame de granes arumoses parduces.

Usos

[editar | editar la fonte]

La Pimienta melegueta utilízase comúnmente nes cocines del Oeste y el Norte d'África, onde foi tradicionalmente importáu poles rutes de caravanes al traviés del desiertu d'El Sáḥara, y d'onde se distribuyeron a Sicilia y el restu d'Italia. Citáu por Pliniu'l Vieyu como "pimienta africana", pero darréu escaecida n'Europa, renombráronla "granos del paraísu" y convirtióse nun sustitutu popular pa la pimienta negra n'Europa nos sieglos XIV y XV.[1][2][3] La Ménagier de Paris encamienta'l so usu p'ameyorar el vinu que "güel a ranciu". Al traviés de la Edá Media y na Edá Moderna, cola teoría de los cuatro humores rixe la teorización sobre l'alimentación per parte de los médicos, herbolarios y boticarios: nesti contestu, John Russell caracteriza los granos del paraísu, nel Boke de Nurture caliente y húmeda.[4]

En 1469, el rei Alfonsu V de Portugal concedió'l monopoliu del comerciu nel Golfu de Guinea al mercader de Lisboa, Fernão Gomes,[5] incluyendo'l comerciu esclusivu de Aframomum melegueta, entós llamáu pimienta "malagueta" - que-y foi concedíu por 100 000 reales - añalmente nel intercambiu pa esplorar les 100 milles de la mariña d'África al añu mientres cinco años.[6] Dempués de Cristóbal Colón llegó al Nuevu Mundu en 1492 y traxo les primeres muestres de Capsicum frutescens, el nome "malagueta" foi tomáu pola nueva "chili pimienta".[2]

La importancia de la especie amosar pola designación de la zona del ríu San Juan (actual Buchanan) a Harper en Liberia como la "Mariña de granu" n'honor a la disponibilidá de granos del paraísu.[7] Más tarde, la moda de la especie esmorecióse, y los sos usos amenorgar a un saborizante pa salchiches y cerveza. Nel sieglu XVIII, la so importación a la Gran Bretaña derrumbóse dempués d'un actu parllamentariu de Jorge III que prohibió'l so usu nel llicor de malta, aqua vita y cordiales.[8] En 1855, Inglaterra importó alredor de 15.000 a 19.000 llibres per añu llegalmente (derechos pagos ).[7] En 1880, la Enciclopedia Británica (novena edición) informaba: "Los granos del paraísu son en cierta midida utilizaos na práutica veterinaria, pero na so mayor parte de forma illegal pa dar una resistencia ficticia a les bébores malteaes, xinebra y llicores ".

La presencia de les granes na dieta de los gorilas de les tierres baxes paez tener dalgún tipu de propiedaes melecinales pa la so salú cardiovascular nel mediu montés. Como los gorilas de les tierres baxes en cautiveriu nun la tuvieron disponibles nes sos dietes, podría ser una causa de la so mala salú cardiovascular que presenten nos zoolóxicos.[9][10]

Anguaño, utilízase dacuando na cocina gourmet como sustitutu de la pimienta, y pa dar sabores únicos en delles cerveces artesanales, xinebres y el noruegu akvavit. N'Estaos Xuníos, los granos del paraísu tán empezando a esfrutar d'un llixeru resurdimientu en popularidá por cuenta del so usu per parte de dellos chefs de sonadía. Alton Brown ye un fan del so usu, y utilízase en guisu okra y la so receta de pastel de mazana nun episodiu[11] de los TV Show Cooking Good Eats. Tamién son utilizaos poles persones en ciertes dietes, tales como una dieta d'alimentos crudos, yá que son menos irritantes pa la dixestión que la pimienta negra.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Les granes tienen munches aplicaciones nel campu de la medicina tradicional, contra problemes intestinales, resfriaos, dolores musculares y de columna, tamién pa curar firíes y matar parásitos del cuévanu bucal. Tienen efeutos afrodisiacos y quiten el suañu.[12]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Aframomum melegueta describióse por Karl Moritz Schumann y espublizóse en Das Pflanzenreich IV. 46(Heft 20): 201. 1904.[13]

Sinonimia
  • Aframomum grana-paradisi (L.) K.Schum.
  • Aframomum meleguetella K.Schum.
  • Alexis grandiflora (Sm.) Salisb.
  • Alpinia grana-paradisi (L.) Moon
  • Amomum elatum Salisb.
  • Amomum grana-paradisi L.
  • Amomum grandiflorum Sm.
  • Amomum melegueta Roscoe
  • Cardamomum grana-paradisi (L.) Kuntze
  • Cardamomum grandiflorum (Sm.) Kuntze
  • Torymenes officinalis Salisb.[14]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Several recipes in Two Fifteenth-century Cookery-Books, Thomas Austin, ed, Early English Texts Society, 91 (1888), noted in passing by Beichner 1961, under the names graynys of parise, graynis of parys Graynys of Perys, and simply Graynis.
  2. ↑ 2,0 2,1 Daniel F. Austin, "Florida ethnobotany", p. 170, CRC Press, 2004, ISBN 0-8493-2332-0
  3. ↑ "Its popularity may have been due to the brilliant name thought up for it by some advertising genius born before his times" repares Maguelonne Toussaint-Samat, Anthea Bell, tr., The History of Food, revised ed. 2009, p. 446.
  4. ↑ Noted, with other examples of fiery and watery grains of paradise, by Beichner 1961, p. 304, note 8; cardamom, with which it was often confused, as Cardamomum maius and Cardamomum minus, was reported by Dioscurides as hot and dry in its qualities, as recorded in the late 13th-century Herbal of Rufinus (Beichner, p. 305f).
  5. ↑ «O Contratu de Fernão Gomes» (portuguese). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-03. Consultáu'l 2006-12-24.
  6. ↑ Thorn, Rob. «Discoveries After Prince Henry». Consultáu'l 2006-12-24.
  7. ↑ 7,0 7,1 Laurie's Sailing Directory for the Ehtiopic or Southern Atlantic Ocean to the Rio de la Plata, Cape Horn, and the Cape of Good Hope etc., including the Islands between the two coasts; 4th Edition 1855
  8. ↑ Peter Kup, A history of Sierra Leone, 1400-1787 (Cambridge University)
  9. ↑ «Gorilla diet protects heart: grains of paradise». Asknature.org (February 20, 2012). Consultáu'l April 18, 2012.
  10. ↑ Dybas, Cheryl Lyn, Ilya Raskin, photographer, "Out of Africa: A Tale of Gorillas, Heart Disease... and a Swamp Plant" BioScience, 57 (May 2007) pp. 392–397. Fulltext.
  11. ↑ "Apple of My Pie", season 11, episode 15.
  12. ↑ Aframomum melegueta en Muséu virtual de les Ciencies
  13. ↑ «Aframomum melegueta». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 23 de xunu de 2015.
  14. ↑ Sinónimos en Catalogue of life

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Aframomum_melegueta&oldid=4237084»